για την πορεία ενάντια στην αστυνομοκρατία με αφορμή τη δολοφονική καταδίωξη του Στράτου Π.

Σχετικά με τα γεγονότα της πορείας της 18ης Νοέμβρη και τους δύο συλληφθέντες

Στις 18/11/10 καλείται πορεία από αναρχικούς-αναρχικές, με αφορμή το θάνατο του Στράτου Π. στις 14/10/10, μετά από δολοφονική καταδίωξη από μπάτσους της ομάδας ΔΙΑΣ. Η πορεία καλέστηκε για να σπάσει τη σιωπή που είχε απλωθεί στην πόλη γύρω από το γεγονός και για να δώσει μια απάντηση στη δολοφονία, καθώς και στην ολοένα εντεινόμενη αστυνομοκρατία που γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί, από το καθεστώς, στην πόλη. Στην πορεία συμμετείχαν περίπου 150-200 άτομα και ξεκινώντας από την πλατεία Αγοράς πορεύτηκαν μέσα από τις γειτονιές του άνω κουμ-καπί και των δικαστηρίων. Καθόλη τη διάρκεια, διμοιρίες ΜΑΤ, ασφαλίτες και ΔΙΑΣ ακολουθούσαν προκλητικά την πορεία, η οποία ανά διαστήματα σταματούσε απαιτώντας να φύγουν. Αφού πέρασε και σταμάτησε στο σημείο της δολοφονίας (Τσόντου Βάρδα και 8ης Δεκεμβρίου) συνέχισε προς την Γιαμπουδάκη. Στο ύψος των δικαστηρίων έγινε συμβολική επίθεση με μπογιές και πέτρες στο κτίριο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων ως απάντηση στην αστυνομική βία. Κατεβαίνοντας προς την πλατεία δικαστηρίων και ενώ το κλίμα ήταν έντονο, οι διμοιρίες που βρισκόταν εκεί έριξαν 3-4 δακρυγόνα. Το μπλοκ συνέχισε προς την Δημοκρατίας κι ενώ το κλίμα είχε δυναμιτιστεί, δέχτηκε επίθεση από το συρφετό των ΜΑΤάδων με μπροστάρηδες τα καθίκια της ασφάλειας, που φορώντας κράνη και με πτυσσόμενα σιδερένια γκλοπ στα χέρια, κυνήγησαν τους διαδηλωτές. Κατά τη διάρκεια του κυνηγητού, 2 διαδηλωτές συνελήφθησαν, τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα, και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Όλο το διάστημα, απ’ τη δολοφονική καταδίωξη και έπειτα, οι μπάτσοι με τη συνέργεια των media προσπαθούσαν αγωνιωδώς να συγκαλύψουν την υπόθεση, είτε σιωπώντας, είτε διαστρεβλώνοντας (“ήταν τροχαίο”) είτε ασκώντας πιέσεις, φοβούμενοι οποιαδήποτε καταγγελία ή  ποινική δίωξη. Έτσι, η έντονη και προκλητική παρουσία πλήθους μπάτσων στους δρόμους γύρω και πίσω απ’ την πορεία, δεν είχε παρά ένα διττό σκοπό: να εκφοβίσει και να καταστείλει όσους επέλεξαν να μη σιωπήσουν, και μέσα από την επιβολή μιας πρωτόγνωρης αστυνομικής κατοχής στην πόλη, να εμποδίσει την αλληλεπίδραση της πορείας και της κοινωνίας πάνω στο ζήτημα. Η παρουσία ΜΑΤ στην πλατεία Αγοράς και δικαστηρίων, οι περιπολίες ασφαλιτών στους δρόμους, το προκλητικό “τσεκάρισμα” σε διερχόμενα αυτοκίνητα από παρατεταγμένους ΜΑΤάδες, στα φανάρια ανάμεσα στην Αγορά και το 1⁰ Γυμνάσιο, ο τραμπουκισμός και οι έλεγχοι περαστικών, επέβαλαν ένα καθεστώς αστυνομοκρατίας για αρκετές ώρες, ακόμα και μετά το τέλος της πορείας. Αυτή η τακτική ούτε τυχαία είναι, ούτε αυθαίρετη. Στόχο έχει να αφομοιωθεί και να “νομιμοποιηθεί” βίαια στη συνείδηση της κοινωνίας η εντεινόμενη αστυνομική επιτήρηση ως κάτι φυσιολογικό, ως μια κανονικότητα. Ακόμα περισσότερο τώρα, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, υπό το φόβο οξυμένων κοινωνικών συγκρούσεων, η καταστολή έρχεται να δράσει προληπτικά ώστε να πνίξει εν τη γεννέσει της κάθε αντίσταση.

Μπροστά στην ένταση της καταστολής και του ελέγχου πάνω στις ζωές μας, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση, τη συλλογικοποίηση και την όξυνση των κοινωνικών αγώνων. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, οι 2 συλληφθέντες της πορείας της 18ης Νοέμβρη δεν είναι μόνοι. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όσους αντιστέκονται, σε όσους επιλέγουν να μη σιωπούν, σε όσους δε σκύβουν το κεφάλι μπροστά στις προσταγές των “από πάνω”. Απέναντι στην προσπάθεια του κράτους να εκφοβίσει μέσα από πολιτικές διώξεις, να προτάξουμε την αλληλεγγύη, δημιουργώντας αναχώματα στην κατασταλτική στρατηγική.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 2 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΙΣ 18/11

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 24/11/10 στα δικαστήρια, στις 9:00

Αναρχικοί-Αναρχικές

του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού στο πανεπιστήμιο ρεθύμνου

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Το Σάββατο 23/10 κατά τις 00:30, μέλη της φασιστικής συμμορίας της Ο.Ε.Ρ, τα οποία υπέγραψαν με σπρέι στους τοίχους με φασιστικά σύμβολα, παραβίασαν το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο πανεπιστήμιο ρεθύμνου. Εν συνεχεία αφού συγκέντρωσαν εύφλεκτα υλικά μαζί με γκαζάκια, έβαλαν φωτιά. Από την έκρηξη που ακολούθησε προκλήθηκαν μεγάλες ζημιές στο χώρο.

Η χρονική στιγμή που επιλέχτηκε να γίνει αυτή η κίνηση δεν είναι καθόλου τυχαία. Ενώ το πανεπιστήμιο ήταν υπό κατάληψη (με τη πασπ να έχει αναλάβει εξ’ ολοκλήρου την περιφρούρηση της) ενάντια στο νέο νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και αφού είχε προηγηθεί ένα διήμερο κινητοποιήσεων ενάντια στη σύνοδο των πρυτάνεων που γινόταν στην πόλη. Οι διαδηλώσεις που έγιναν (22/10 στην πόλη και 23/10 στο ξενοδοχείο που συζητούσαν οι πρυτάνεις) ήταν δυναμικές, με τη δεύτερη να έχει συγκρουσιακά χαρακτηριστικά και το αντιφασιστικό κλίμα και στις δύο ήταν έντονο, αφού τα συνθήματα εναντίον των φασιστών δεν σταματούσαν να φωνάζονται από μεγάλη μερίδα του κόσμου.

Τα θρασύδειλα φασιστοειδή (των οποίων οι ενέργειες μόνο τέτοια χαρακτηριστικά έχουν) στόχευσαν σε έναν χώρο ανοιχτό, αυτοοργανωμένο που λειτουργεί μακριά από ιεραρχικές δομές και διαμεσολαβημένες σχέσεις (καφενείο χωρίς αντίτιμο, βιβλιοθήκη κ.τ.λ.) και στον οποίο κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί διάφορες πολιτιστικές και πολιτικές ομάδες ενεργές στους κινηματικούς αγώνες της πόλης. Σκοπός της κίνησης λοιπόν ήταν η τρομοκράτηση αυτών που αγωνίζονται και ενός χώρου ρήξης και αντίστασης στη σημερινή μιζέρια του καπιταλισμού. Δυο μέρες μετά (26.10) στα χανιά εκτοξεύεται πέτρα με αναμένες φωτοβολίδες στο σωματείο μουσουλμάνων κρήτης, με σκοπό να προκληθεί εμπρησμός.

Τέτοιες κινήσεις έρχονται να συνδράμουν στα κατασταλτικά σχέδια του κράτους. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το κράτος βρίσκεται σε πλήρη συνεργασία με τους φασίστες. Από τις κατά καιρούς επιθέσεις φασιστών σε πορείες μέσα από τις γραμμές των μπάτσων (αντιρατσιστική διαδήλωση στον αγ. παντελεήμονα στις 07/07/09), τις μεταφορές τους με κλούβα των ματ και τους ξυλοδαρμούς μεταναστών, στο πλαίσιο της “εκκαθάρισης” του κέντρου της αθήνας (αγ. παντελεήμονα και άλλες περιοχές, κυνήγι μικροπωλητών στην ερμού κ.τ.λ.).

Σε καιρό καπιταλιστικής κρίσης που η επίθεση του κράτους σκληραίνει και δείχνει τα δόντια της απέναντι σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια (περικοπές μισθών, απολύσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κ.τ.λ.), με σκοπό να διασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, οι αντιστάσεις και οι αγώνες προμηνύονται να ‘ναι άγριοι. Τώρα περισσότερο από ποτέ το κράτος εξοπλίζεται για την άγρια καταστολή των αγώνων που είναι σε εξέλιξη και αυτών που θα ΄ρθουν, άλλοτε ‘φανερά’ (καταστολή αποκλεισμού ακρόπολης από συμβασιούχους, επιστράτευση απεργών, διεύρυνση τρομονόμου ώστε να αφορά και διαδηλωτές/απεργούς κ.τ.λ) και άλλοτε ‘κρυφά’ (φασιστοειδή, παρακράτος).

Μέσα σε αυτό το κλίμα, κι ενώ η συσπείρωση του κόσμου σε ριζοσπαστικούς αγώνες μόνο φόβο στην εξουσία προκαλεί, η προπαγάνδα του κράτους εστιάζει στη συγκρότηση του εθνικού κορμού, μεταμφιέζοντας μια ξεκάθαρα ταξική επίθεση σε εθνική κρίση. Εκμεταλλευόμενο την ανασφάλεια που πηγάζει από την κρίση, τη φτώχεια και την ανεργία υιοθετεί μια πολιτική με φασιστικά χαρακτηριστικά. Στοχοποιεί τους μετανάστες και δημιουργεί κλίμα ανταγωνιστικό ανάμεσα στους καταπιεζόμενους, προσπαθώντας να τους διχάσει και να τους αποπροσανατολίσει από τον πραγματικό κοινό εχθρό. Σε αυτό έρχεται να βοηθήσει για άλλη μια φορά η προπαγάνδα των μέσων μαζικής εξαπάτησης, τα οποία αναλαμβάνουν να διοχετεύσουν την πολιτική του κράτους ως γνήσια φερέφωνά του.

Η πόλωση της κοινωνίας είναι αναπόφευκτη λόγω των σημερινών άγριων συνθηκών που έχουν επιβληθεί από τη μεριά της κυριαρχίας απέναντι στους καταπιεζόμενους. Είναι επιτακτικό λοιπόν, πιο πολύ από ποτέ, να πάρουμε θέση στον κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται, αλλιώς η σιωπή μας θα είναι και συνενοχή. Το ζήτημα του φασισμού είναι πρόβλημα μέσα στην κοινωνία και μας αφορά όλους. Ας χτυπήσουμε στη ρίζα τους τα φαινόμενα “φασιστικοποίησης”, “κανιβαλισμού” και ρουφιανιάς της κοινωνίας που παρατηρούνται. Δεν ψάχνουμε για αποδιοπομπαίους τράγους και δεν τρώμε καμιά μασημένη τροφή που μας δίδεται απλόχερα απ’ τους ‘καλοθελητές’ εξουσιαστές και τα φερέφωνά τους. Να πολεμήσουμε τους κοινούς μας εχθρούς που είναι το κράτος, οι φασίστες, τα αφεντικά και κάθε άλλη εξουσιαστική λογική. Μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες, με όπλο μας την αλληλεγγύη, την αντίσταση και την αυτοοργάνωση για μια κοινωνία μακριά από κάθε εξουσιαστική λογική.

H εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη

στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών – “σαλταδόροι”

χανιά, νοέμβρης 2010