Ενημέρωση από την αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία που έγινε στα χανιά, ενάντια στην φασιστοσύναξη της χρυσής αυγής.

   Η αντιφασιστική συγκέντρωση, ενάντια στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της φασιστικής συμμορίας με ομιλίες δύο βουλευτών τους, ξεκίνησε κατά τις 15:00, μετά από καλέσματα που είχαν γίνει τις προηγούμενες μέρες από διάφορους τοπικούς φορείς και από αντιφασίστες/αντιφασίστριες.

    Η περιοχή γύρω από τα γραφεία όπου καλούσαν οι νεοναζί ήταν αστυνομοκρατούμενη. Οι μπάτσοι είχαν αποκλείσει την οδό τζανακάκη απο το ύψος της οδού σφακιανάκη, μέχρι το τέλος της στο ύψος της εθνικής τράπεζας (όπου είχαν τοποθετήσει κάθετα μια κλούβα) και τους παράπλευρους δρόμους, με τουλάχιστον έξι διμοιρίες και πλήθος ασφαλιτών, περιπολικών και μηχανών διας. Κατά τις 16:00 ο κόσμος κατέβηκε στο δρόμο και τοποθετήθηκε μπροστά από την κλούβα. Υπήρχε παλμός και φωνάζονταν κυρίως συνθήματα ενάντια σε κράτος, μπάτσους και φασίστες αλλά και αλληλεγγύης στους μετανάστες. Η συγκέντρωση αποτελούταν απο αναρχικούς/αντιεξουσιαστές, ελμε, κεερφα, κοινωνική κουζίνα, σύλλογος φοιτητών πολυτεχνείου κρήτης, στέκι μεταναστών, αριστερούς, φοιτητές, μαθητές και αντιφασίστες/αντιφασίστριες. Αριθμούσε γύρω στα 250-300 άτομα, ενώ η φασιστοσύναξη περίπου 40 νεοναζί από όλη την κρήτη. Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης βάφτηκε με σπρέι η κλούβα και όταν το αντιλήφθηκαν οι μπάτσοι παρατάχθηκαν διμοιρίες και ασφαλίτες μπροστά απο αυτή.

    Στις 20:00 περίπου οι φασίστες διαλύθηκαν και μέρος της αντιφασιστικής συγκέντρωσης (γύρω στα 150 άτομα) προχώρησε σε πορεία. Οι μπάτσοι ακολούθησαν με ισχυρές δυνάμεις στο πίσω μέρος της και προκαλούσαν τον κόσμο, μέχρι το σημείο που αυτή έστριψε στην οδό χάληδων. Η πορεία κατέληξε στις αλυσίδες όπου και διαλύθηκε.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΝΑΖΙ

ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ,

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

ακολουθούν φωτογραφίες από την συγκέντρωση

οι πολιτικές διώξεις στα χανιά: η σημασία τους και οι κατασταλτικές-πειѳαρχικές μεѳοδεύσεις του κράτους

τα κείμενα της μπροσούρας αποτελούν την εισήγηση στην εκδήλωση που διοργάνωσε η συνέλευση αναρχικών-αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι” στις 26/6/13 στο ΤΕΙ στα χανιά. Τυπώθηκε στην τυπογραφική κολλεκτίβα Rotta σε 1.000 αντίτυπα και μοιράζεται χωρίς αντίτιμο σε αυτο-οργανωμένους χώρους, καταλήψεις και στο δρόμο.

μέρος 1ο: οι υποθέσεις και τα γεγονότα

μέρος 2ο: το γενικό πλαίσιο της καταστολής

μέρος 3ο: αίτια, χαρακτηριστικά και η σημασία των πολιτικών διώξεων, εντός της κατασταλτικής/πειθαρχικής στρατηγικής του κράτους

μέρος 4ο: πειθαρχικά και εκπαίδευση

μέρος 5ο: οι απαντήσεις του κινήματος στις μέχρι τώρα διώξεις και η οργάνωση του αγώνα απο εδώ και πέρα

μπορείτε να κατεβάσετε την μπροσούρα απο εδώ

έντυπο δρόμου – τεύχος 6ο – νοέμβρης 2013

Κυκλοφόρησε το 6ο τεύχος του Εκτός Ύλης. Μοιράζεται, σε 2.000 αντίτυπα, σε σχολεία της πόλης των χανίων χωρίς αντίτιμο.

Το έντυπο μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή pdf από εδώ

το Αντιtorial του 6ου τεύχους

Τόσα πράγματα συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά στα σπίτια μας, στα σχολεία μας, στις δουλειές μας (όσοι από μας έχουν ακόμα), στους δρόμους, στις ουρές που περιμένουμε, στα παγκάκια στις πλατείες, στην καθημερινότητα μας. Αναρωτιόμαστε τί συμβαίνει κοιτάζοντας κόσμο να στρέφει την οργή του στους διπλανούς του, να ξεσπάει με ασήμαντες αφορμές και συχνά να μένει αδρανείς απέναντι στη λεηλασία της ζωής του, μη βρίσκοντας διέξοδο.

Οι περισσότεροι περιμένουν από κάτι και αφήνουν το χρόνο να περνάει. Άλλοι, μια λύση από το κράτος ή τους μπάτσους καταλήγοντας στη γνωστή ρήση ότι δεν υπάρχει τίποτα πλέον και αγνοώντας τον εαυτό τους και τη δύναμη της αλληλεγγύης, άλλοι με την προσευχή ελπίζουν ότι θα τους σώσει ένα θεϊκό χέρι. Άλλοι, περιμένουν να πάρουν κάποιοι χρυσαυγίτες τα όπλα και να ξεπαστρέψουν πολιτικούς, τραπεζίτες, εφοπλιστές, ξεχνώντας ότι ποτέ ιστορικά δεν έχει γίνει αυτό και ότι τους μόνους που ξέρουν να δολοφονούν αυτά τα ανθρωποειδή είναι μετανάστες, αγωνιστές, αριστερούς, αναρχικούς, εξεγερμένους. Άλλοι πάλι, περιμένουν αποβλακωμένοι μπροστά από τις τηλεοράσεις τη λύση να τους τη δώσουν οι ξεφτιλισμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι παραβλέποντας το γεγονός ότι το μόνο που μπορούν αυτοί να δώσουν είναι η σκατίλα του συστήματος ωραιοποιημένη και στολισμένη με πολλά λουλουδάκια για να ‘ναι πιο εύπεπτη.

Συγχρόνως ακούς γύρω σου να παπαγαλίζουν ότι για όλα φταίει η κακιά η τρόικα, η μέρκελ, οι ξένοι δάκτυλοι κτλ. Διάφοροι “προοδευτικοί”, “πνευματικοί”, αριστεροί πατριώτες, εναλλακτικοί, αναμασάνε για τους κακούς γερμανούς που κάνουν τις κυβερνήσεις της χώρας ό,τι θέλουν, καλύπτοντας έτσι την ευθύνη των ντόπιων αφεντικών που μας ξεζουμίζουν τη ζωή.

Ρε σας βαρεθήκαμε όλους, μας κουράσατε με τα ψέματα και τις αηδίες σας. Γι’ αυτό έχουμε κάθε λόγο να εξεγειρόμαστε με τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου από μπάτσο, να οργιζόμαστε με τη δολοφονία του Θανάση Καναούτη από ελεγκτή επειδή δεν είχε εισιτήριο, να συγκρουόμαστε με μπάτσους και φασίστες για τη δολοφονία του αγωνιστή Παύλου Φύσσα και τόσων μεταναστών. Τις στιγμές λοιπόν που το ποτήρι ξεχειλίζει είναι το λιγότερο που μας αναλογεί.

Γιατί έχουμε νεκρούς καθημερινά και το αίμα τους κυλάει και δολοφόνοι τους δεν είναι η μέρκελ και η τρόικα, αλλά το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν ντόπιοι και διεθνείς εξουσιαστές και τα τσιράκια τους. Από τους άστεγους που πεθαίνουν από το κρύο και την πείνα στα παγκάκια, τους βαριά άρρωστους που δεν έχουν να πληρώσουν για νοσηλεία, τους αυτόχειρες λόγω οικονομικών χρεών, τους εργάτες που σκοτώνονται από “εργατικά ατυχήματα”, εκείνους που «γλιστράνε» από τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία όταν δεν έχουν εισιτήρια, τους «κατά λάθος νεκρούς» που δολοφονούνται από τα κρατικά σκυλιά σε καταδιώξεις, πορείες, φυλακές, τους μετανάστες, που αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο (σε λίγα χρόνια θα ‘ναι κάποιοι από μας στη θέση τους!) πνίγονται στα παγωμένα νερά του αιγαίου και φυλακίζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Δεν ξεχνάμε κανέναν τους, τούς θυμόμαστε όταν κατεβαίνουμε στους δρόμους, στα κείμενα που μοιράζουμε, στα γεμάτα πάθος συνθήματα που φωνάζουμε, σε αυτά που γράφουμε στους τοίχους που στεγάζεται όλη η σαπίλα του συστήματος (τράπεζες, δημαρχεία, δικαστήρια, φυλακές, σχολεία…), στα σπασίματα καμερών και τραπεζών, στις συγκρούσεις με μπάτσους και φασίστες.

Γιατί δε θέλουμε να μένουμε απαθείς στη βία της εξουσίας που δεχόμαστε, γιατί δε θέλουμε άλλη καταπίεση από κανέναν, γιατί δεν περιμένουμε από κανένα πολιτικό, θεό, μεγαλοδημοσιογράφο, φασίστα χρυσαυγίτη να μας δείξει το δρόμο. Γιατί ο δρόμος είναι μέσα μας, στην καρδιά μας και εμείς οι ίδιοι τον ξέρουμε καλύτερα απ’ όλους εκείνους που μας πουλάνε παραμύθια της χαλιμάς ότι θα μας σώσουν. Γιατί εμείς, οι καταπιεσμένοι όλου του κόσμου ανεξαρτήτως έθνους, φύλου, ηλικίας, ειδικότητας θέλουμε και αναζητούμε όλοι μαζί την ελευθερία μας! Αυτός είναι ο δρόμος μας και δεν αναζητάμε υποδείξεις από ειδικούς, ούτε περιμένουμε στωικά κάποιον άλλο να το κάνει για μας για να είναι πιο εύκολο, αλλά διεκδικούμε καθημερινά την ελευθερία μας στους δρόμους, στις γειτονιές, στα σχολεία, στη ζωή μας. Δημιουργούμε συνελεύσεις χωρίς αρχηγούς και υποτελείς, ισότιμες με αλληλοσεβασμό και αλληλεγγύη. Ακόμα και αν χρειαστεί να καταστρέψουμε τον κόσμο που ζούμε για να ξεκινήσουμε από την αρχή ξανά…

Δε ξεχνάμε τις κρατικές και παρακρατικές δολοφονίες, δε συγχωρούμε

Στους δρόμους και στους αγώνες ζει ο Αλέξανδρος, ο Θανάσης, ο Παύλος, Σαχτζάτ Λουκμάν…

Κατεβάστε τα προηγούμενα τεύχη σε μορφή pdf : τεύχος 5ο, τεύχος 4ο, τεύχος 3ο, τεύχος 2ο, τεύχος 1ο

αφίσα αλληλεγγύης στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα και ενάντια στη πολιτική σκευωρία που έχει στήσει το κράτος σε βάρος του, σχετικά με την υπόθεση της marfin. Κολλιέται στο κέντρο και τις γειτονιές της πόλης των χανίων.

ακολουθεί σχετικό κείμενο.

Η πολιτική σκευωρία του κράτους δεν θα περάσει

Κομβικό σημείο των κοινωνικών αγώνων της διετίας 2010-2012 αποτέλεσε η 5η Μάη του 2010, ημέρα ψήφισης στη βουλή του πρώτου μνημονίου και πανελλαδικής απεργίας. Διακόσιες χιλιάδες οργισμένοι διαδηλωτές με μαχητικές διαθέσεις πορεύονται προς τη βουλή, με εμφανή στόχο να εισβάλουν και να ανακόψουν την αναβαθμισμένη επίθεση που ξεκινούν κράτος και αφεντικά ενάντια στην κοινωνία. Και ενώ όλα φαίνονταν εφικτά, η αποφασιστικότητα των διαδηλωτών κάμπτεται, όχι από τις δυνάμεις καταστολής, αλλά από το άκουσμα της είδησης για τον τραγικό θάνατο των τριών εργαζομένων στη Marfin.

Ακριβώς ένα χρόνο μετά η ασφάλεια προσαγάγει 4 άτομα, εκ των οποίων 3 αναρχικοί σύντροφοι, με θεαματικές εφόδους στα σπίτια τους. Tα media ωρύονται ότι “βρέθηκαν οι φυσικοί αυτουργοί της υπόθεσης Marfin” και στοχοποιούν τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο. Η υπόθεση ωστόσο παραμένει ανοιχτή, αφού ουσιαστικά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο εναντίον τους. Παρ’ όλα αυτά στις 5.5.2013 ο εισαγγελέας απαγγέλει κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες στο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της Marfin (αξίζει να αναφερθεί πως του επιβλήθηκε περιοριστικός όρος να μην συμμετέχει σε πορείες). “Ανήκω στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο και μέσα από ανοιχτά συλλογικά εγχειρήματα αγωνίζομαι στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Παλεύω για μια κοινωνία ελεύθερη, αταξική, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση, καταπίεση. Ως εργάτης, βιώνοντας στο πετσί μου το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, συμμετέχω στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, πλάι στους καταπιεσμένους. Με βάση όλα αυτά, ήταν αυτονόητο για μένα να συμμετάσχω σε μια από τις πιο πολυπληθείς στα χρονικά απεργιακές διαδηλώσεις στις 5/5/2010 […]. Θα επαναλάβω ξανά πως η αξιοπρέπεια μου ως άνθρωπος αλλά και ως άτομο που μιλάει για ελευθερία και αντιεξουσία δεν θα μου επέτρεπε να κάνω αυτό για το οποίο κατηγορούμαι” (Θ. Σίψας). Τα μόνα στοιχεία που έχουν οι μπάτσοι και οι δικαστές είναι ότι ο σύντροφος απλώς φαίνεται από τις κάμερες να συμμετέχει στην πορεία, όπως άλλωστε και χιλιάδες κόσμου. Στις 9 δεκέμβρη του 2013 ξεκινά η δίκη για την υπόθεση της Marfin με κατηγορούμενο τον Θοδωρή Σίψα.

Μέσα από τη συγκεκριμένη δίωξη το κράτος προσπαθεί απεγνωσμένα να πετύχει μια καταδίκη, με σαφέστατα πολιτικά κίνητρα. Γι’ αυτό το λόγο κράτος και δικαστές αδιαφορούν παντελώς για την έλλειψη στοιχείων, γι’ αυτό έως τώρα η υπόθεση επανερχόταν σε “επετειακές”, κάθε φορά, στιγμές της 5^ης Μάη με την απαραίτητη φυσικά συνδρομή των λασπολόγων/τηλεδικαστών των media. Ο Σίψας θεωρείται εκ των προτέρων ένοχος, αφού συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες. Πρόκειται για μια περίπτωση εξόφθαλμης πολιτικής σκευωρίας, ώστε στο πρόσωπο του συντρόφου να κατασκευαστεί η εικόνα των δολοφόνων διαδηλωτών.

Οι πολιτικές διαστάσεις όμως της υπόθεσης είναι κατά πολύ ευρύτερες, μιας και το κράτος εντάσσει την υπόθεση της Marfin στην περίφημη “θεωρία των δύο άκρων”. Την περίοδο που ακολουθεί τις εκλογές του 2012 και την κάμψη των κοινωνικών αγώνων, το κράτος περνάει από το δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο και στη θέση του επιβάλλει το δίπολο νόμος-ανομία, παίζοντας το χαρτί της νομιμόμητας, της ασφάλειας και της τάξης. Ειδικότερα και μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα από φασίστες το σεπτέμβρη του ’13 και τις συλλήψεις χρυσαυγιτών, η θεωρία των δύο άκρων γίνεται και επίσημα κρατικό δόγμα, μέσα από την εξίσωση της δολοφονίας του Φύσσα με τη Marfin και τις Σκουριές. Οι κοινωνικοί αγώνες αναγνωρίζονται πλέον ως ζήτημα διασάλευσης της τάξης και άμεσα ή έμμεσα εξομοιώνονται με τη φασιστική βία υπό την ταμπέλα της “βίας των άκρων”. Η κοινωνία παρουσιάζεται ως ένα ποτάμι βίας που μόνο το κράτος μπορεί να σταματήσει. Είναι ένας από τους τρόπους που το κράτος νομιμοποιεί την κυριαρχία του, το μονοπώλιο της βίας και ξεπλένει τα δικά του εγκλήματα.

Οι εισβολές σε πολιτικές καταλήψεις, κοινωνικά ιατρεία και μαθητικές καταλήψεις, οι επιστρατεύσεις απεργιών κτλ, σκιαγραφούν το “ένα άκρο” και αποσκοπούν στη δαιμονοποίηση αυτών που αγωνίζονται. Η υπόθεση της Marfin λοιπόν αποτελεί κομβικό σημείο στην επιβεβαίωση της “θεωρίας των δύο άκρων”, για την καταδίκη της κοινωνικής αντι-βίας που στρέφεται ενάντια στο καθεστώς και τα αφεντικά, για την πολιτική απαξίωση των κοινωνικών αντιστάσεων, για την επιβολή της νομιμοφροσύνης και της υποταγής στο καθεστώς. Για την επιβολή του κράτους έκτακτης ανάγκης, του εργασιακού μεσαίωνα, τη δημιουργία ανθρώπων “σκουπιδιών” (άνεργοι, έγκλειστοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκλεισμένοι από τις δομές πρόνοιας), του εκφασισμού της κοινωνίας και την περαιτέρω διεύρυνση των ταξικών διαχωρισμών. Εξ’ ου και η απεγνωσμένη προσπάθεια για την αναζήτηση/κατασκευή ενόχων.

Στεκόμαστε δίπλα στον αγωνιστή Θοδωρή Σίψα, δεν σωπαίνουμε απέναντι στην κρατική σκευωρία. Υπερασπιζόμαστε τους κοινωνικούς αγώνες και την ανάγκη για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Αλληλεγγύη στο Θοδωρή Σίψα

που δικάζεται στις 9 δεκέμβρη για την υπόθεση της Marfin

συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι”

Kυκλοφόρησε το νέο φύλλο της πανελλαδικής εφημερίδας δρόμου Άπατρις – Οκτώβρης 2013

Μπορείτε να κατεβάσετε το τεύχος 23 σε μορφή pdf από εδώ

Περιεχόμενα φύλλου 23 :

Προτάσεις Για Κοινό Πρόταγμα, Πολιτικό Πρόγραμμα, Για Την Επαναστατική Προοπτική
Είναι θεμιτό και αναγκαίο να υπάρξουν από σήμερα οι μικρές και μεγάλες μαχητικές κοινότητες που θα είναι το υπόδειγμα (παράδειγμα) και που θα παράγουν εφαρμόσιμα μοντέλα. Σελ. 13-16

Μαχαίρια και Τριαντάφυλλα
Η στρατηγική της έντασης υπάρχει, εφαρμόζεται  και αποβλέπει στην δημιουργία ακραία εμπόλεμου κλίματος,  την τρομοκράτηση του πληθυσμού. Σελ. 21

Οι μελανοχίτωνες με τα γαλάζια κοστούμια

Οι Έλληνες φασίστες, ανέκαθεν έβρισκαν καταφύγιο  μέσα στη σφιχτή αγκαλιά των πιο συντηρητικών δυνάμεων του τόπου: της Αστυνομίας, του Στρατού, της Εκκλησίας,  των κομμάτων εξουσίας της δεξιάς. Σελ. 22-23

Επίσης:

 – Τα υποβρύχια δίκτυα ενέργειας θα παρασύρουν και τη Κρήτη στο βυθό σελ. 3

– Η θρασύδειλη επίθεση ενάντια στους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους συνεχίζεται σελ 5

– Θεσσαλονίκη 2013: Μάνες διώκονται επειδή γέννησαν στο σπίτι τους σελ. 6

– Η σιωπή του τσιμέντου δε θα πνίξει το θόρυβο των κοινωνικών αγώνων και της συλλογικής ζωής σελ 8-9

–  Ένας εργαζόμενος της ΕΡΤ για την ΕΡΤ σελ. 9

– Το κυνήγι της «Υγείας» καλά κρατεί σελ. 11

– Συγγνώμη για την ενόχληση, αλλά εμείς εδώ εξεγερθήκαμε σε.12

– Συνέντευξη από συνδικαλιστές στην κατάληψη διοικητηρίου στην Εύβοια σελ. 24-25

– Τουρκία:  ο στόχος ήταν πάντα ο λαός σελ. 26

– Γιώργος Παπαχρήστος, ποιήματα και άλλα κείμενα σελ. 28

Για επικοινωνία, διανομή ή ακόμη και συμμετοχή στο εκδοτικό εγχείρημα της Άπατρις ελάτε σε επαφή με το email apatris.news@gmail.com

αφίσα αλληλεγγύης στις καταλήψεις που κολλιέται στην κέντρο και τις γειτονιές της πόλης των χανίων

ακολουθεί κείμενο.

Οι ιδέες δεν εκκενώνονται, δεν καταστέλλονται, δεν φυλακίζονται

Η πρόσφατη ιστορία του σαρωτικού κύματος εκκενώσεων καταλήψεων στον ελλαδικό χώρο ξεκινάει τον Αύγουστο του 2012. Η αρχή γίνεται με την δημοτική αγορά της Κυψέλης, ενώ η 2η πράξη περιλαμβάνει την κατάληψη Δέλτα στη Θεσσαλονίκη ένα μήνα μετά. Στη συνέχεια, η κρατική καταστολή οξύνεται κατά την διάρκεια του χειμώνα και τη σκυτάλη παίρνουν η κατάληψη VillaAmalia, η κατάληψη Σκαραμαγκά, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ, ενώ στη Λέλας Καραγιάννη 37, αστυνομικές δυνάμεις ετοιμάζουν τηλεοπτική υπερπαραγωγή, αλλά λίγη ώρα αργότερα εγκαταλείπουν τον χώρο, μετατρέποντας την επιχείρηση σε φιάσκο. Στο ίδιο χρονικό διάστημα γίνονται προσπάθειες φίμωσης των ελεύθερων φωνών του indymedia (ενημερωτική κινηματική ιστοσελίδα) και των αυτοοργανωμένων ραδιοσταθμών 98fm και Ράδιο Ένταση. Οι απαντήσεις από την πλευρά των αγωνιζόμενων δεν αργούν να έρθουν, κι έτσι άμεσα πραγματοποιούνται πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης σε όλη την επικράτεια. Το επόμενο επεισόδιο της κρατικής επίθεσης, λαμβάνει χώρα το φετινό καλοκαίρι με την εκκένωση της κατάληψης κελί ελευθερίας στην Ηγουμενίτσα, το αναρχικό στέκι Ναδίρ, τις τρεις καταλήψεις της Πάτρας: Μαραγκοπούλειο, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο ΤΕΙ και Παράρτημα (κέντρο αγώνα και κινητοποιήσεων από το 1973), μιας πόλης με ιδιαίτερα δυναμικό παρελθόν και παρόν. Σειρά έχουν η Βάλβειος βιβλιοθήκη στο Μεσολόγγι, η Αντιβίωση στα Γιάννενα και το Ορφανοτροφείο στη Θεσσαλονίκη, ενώ με παράλληλη στοχοποίησή τους, εισβολές πραγματοποιούνται στο ΑΠΘ και σε αυτοδιαχειριζόμενα στεκια στο ΕΜΠ.

Οι καταλήψεις, τα στέκια και οι αυτοοργανωμένοι χώροι αποτελούν εστίες αντίστασης σε κράτος και κεφάλαιο που ολοένα και περισσότερο επιτίθονται στους πιο αδύναμους αυτού του κόσμου. Είναι χώροι όπου συναντιούνται άνθρωποι που οργανώνονται και δρουν συλλογικά ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας με βάση την ισότητα και την αλληλεγγύη, μέσα από ακηδεμόνευτες και οριζόντιες διαδικασίες ενάντια σε κάθε είδους ρατσισμό, φασισμό και σεξισμό. Αποτελούν ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους που στεγάζουν πολιτικά εγχειρήματα, πολιτιστικές και αντιεμπορευματικές δομές όπως συλλογικές κουζίνες, χαριστικά παζάρια, βιβλιοθήκες, γυμναστήρια, ομάδες αυτομόρφωσης κτλ. Διαχρονικά ήταν και είναι αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων απέναντι σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξουσίας παλεύοντας για ένα κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Γι’ αυτό βρίσκονταν πάντα στο στόχαστρο της κρατικής και παρακρατικής καταστολής αποτελώντας απειλή και εχθρό για το σύστημα και τα τσιράκια του. Τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν σκούζοντας, την παρουσίαση εύπεπτων εικόνων από “εν δυνάμει” γιάφκες για τα μάτια του κόσμου. Στο πλευρό τους οι φασίστες της χρυσής αυγής (και λοιπά κατακάθια), άξιοι συνεχιστές των προγόνων τους, στηρίζουν τα αντεργάτικά νομοσχέδια, επιτίθενται στους κοινωνικούς αγώνες προσπαθώντας να διασπείρουν τον φόβο, και αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους όποτε αυτό τα βρίσκει σκούρα. Το κράτος προσπαθώντας να φτιάξει μια νέα κοινωνική συναίνεση εφευρίσκει θεωρίες τύπου “δύο άκρων”, τις οποίες προωθεί μέσω της μιντιακής προπαγάνδας στη βάση του «πες πες κάτι θα μείνει», επιχειρώντας να αποπολιτικοποιήσει τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο και όσους/ες τον υποστηρίζουν και να τους εξισώσει με τα ναζιστικά αποβράσματα και τις μισαλλόδοξες ιδεοληψίες τους.

Οι εν λόγω κατασταλτικές επιχειρήσεις ωστόσο δεν αφορούν μόνο τους αυτοοργανωμένους χώρους (κατειλημμένους ή μη) αλλά απλώνονται στο ευρύτερο κοινωνικό πεδίο. Από την αιματηρή καταστολή των εξεγέρσεων των μεταναστών που βρίσκονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (πχ Αμυγδαλέζα) και την επίθεση που εξαπολύθηκε εναντίον των κατοίκων στη Χαλκιδική (που μάχονται για την αξιοπρέπεια στη ζωή και για την υπεράσπιση της φύσης). Παράλληλα, ούτε καν οι παραδοσιακές συνδικαλιστικές διεκδικήσεις δεν απολαμβάνουν την κρατική ανοχή, όπως έδειξαν οι πρόσφατες επιστρατεύσεις των απεργών του ΜΕΤΡΟ, των ναυτεργατών και των καθηγητών.

Αυτό που συμβαίνει είναι ένας επαναπροσδιορισμός του τί επιτρέπεται πλέον ως αντίσταση και τί όχι. Αν μπορείς να διαθέτεις κέντρα ή χώρους αγώνα και ζύμωσης, αν μπορείς να απεργείς (επιστρατεύσεις, απολύσεις, πειθαρχικά), αν μπορείς να διαδηλώνεις (νομοσχέδιο για τον περιορισμό στις μικρές πορείες, απαγορεύσεις συγκεντρώσεων) και γενικά αν μπορείς να παλεύεις για ένα καλύτερο αύριο. Το κοινωνικό κράτος καταρρέει συθέμελα, παρασέρνοντας μαζί του τις μέχρι πρότινος κοινωνικές σχέσεις, και ταυτόχρονα επιβάλλονται νέες. Όλα αυτά, ενώ στα μεσαία και στα χαμηλά στρώματα η εξαθλίωση απλώνεται, οι πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών είναι προ των πυλών, η δημόσια εκπαίδευση και υγεία διαλύονται. Ο μόνος δρόμος για την επιβίωση του κεφαλαίου είναι το ολοκληρωτικό αύριο. Το στοίχημα για την κυριαρχία είναι να καταλάβει κάθε δημόσιο χώρο, να πάρει πίσω κάθε κατάκτηση των αγώνων, να επιβάλει την συνήθεια στον φόβο και στην απάθεια, να εγκαθιδρύσει μια ασφυκτική κατάσταση επιτήρησης και ελέγχου, ώστε να αποτρέπει προληπτικά κάθε είδος αντίστασης. Και ο λόγος είναι ξεκάθαρος αφού πλέον, σε μια κοινωνία που θυμίζει καζάνι που βράζει, κάθε έστω και μικρή διατάραξη της τάξης μπορεί να γίνει η αφορμή για το ξέσπασμα ανεξέλεγκτων καταστάσεων κοινωνικών εκρήξεων. Όσο κι αν το καθεστώς φαντάζει πάνοπλο και άτρωτο, κάτι τέτοιο αναμφίβολα το τρομάζει σε μεγάλο βαθμό.

Να βγούμε στην αντεπίθεση

Όσο και αν το κράτος προσπαθεί να τρομοκρατήσει τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, οι αγώνες για την ελευθερία δεν πρόκειται να σταματήσουν. Ήμασταν και θα είμαστε εδώ. Οχυρώνουμε τις αντιστάσεις μας και συνεχίζουμε χτίζοντας δεσμούς αλληλεγγύης με τα ταξικά μας αδέρφια: τους μετανάστες, τους άνεργους, τους εργάτες, τη νεολαία, με κάθε κατατρεγμένο αυτού του κόσμου. Αναγνωρίζουμε τους εχθρούς μας στο κράτος και στο κεφάλαιο, στα αφεντικά και στους φασίστες και παλεύουμε για την ανατροπή τους. Ο δρόμος για την ελευθερία δεν είναι εύκολος, αλλά είναι καθήκον μας να τον περπατήσουμε. Οι καταλήψεις είναι ζωτικό και αναπόσπαστο κομμάτι των κινημάτων και είμαστε αποφασισμένοι να τις υπερασπιστούμε όσο κι αν κρώζουν οι παπαγάλοι των εξουσιαστών. Δεν είναι τα ντουβάρια αλλά οι ιδέες και οι σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των ατόμων και αυτά ούτε εκκενώνονται, ούτε καταστέλλονται. Είναι ένα ζωντανό πρόταγμα στο εδώ και στο τώρα για το πώς θέλουμε να ζούμε. Ελεύθεροι και όχι σαν δούλοι. Η επίθεση λοιπόν στις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους δεν αφορά μόνο το αναρχικούς/αντιεξουσιαστές, αλλά όλες και όλους που εντάσσουν τον εαυτό τους στο πλευρό των καταπιεσμένων και αγωνιζόμενων ανθρώπων.

αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους

αυτοοργανωμένοι αγώνες

 για μια κοινωνία ελευθερίας-ισότητας και αλληλεγγύης

 συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι”

συγκέντρωση αλληλεγγύης στον συλληφθέντα της πορείας στις 7/12/09

ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν στην πόλη των χανίων.

Όταν αυτοί που παράγουν αδικία μιλούν για δικαιοσύνη…

Στις 7/12/09 πραγματοποιείται στα χανιά μαζική μαχητική διαδήλωση με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από το όπλο του μπάτσου Κορκονέα. Περίπου 1.500 διαδηλωτές πορεύονται στο κέντρο της πόλης και στην περιοχή των δικαστηρίων ξεσπούν συγκρούσεις με τις διμοιρίες των ΜΑΤ, οι οποίες απαντούν με δακρυγόνα και κυνηγητό.Ο κόσμος οπισθοχωρεί στήνοντας οδοφράγματα για αυτοπροστασία και καταλήγει στην πλ. Αγοράς. Εκεί τα ΜΑΤ προσπαθούν να περικυκλώσουν τους διαδηλωτές, μαζί με ασφαλίτες που φορούν κουκούλες και προκαλούν. Κατά τη διάρκεια της πορείας προσάγονται 5 διαδηλωτές και τελικά συλλαμβάνονται δύο. Αργά το βράδυ πραγματοποιείται πορεία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες που κατευθύνεται στο μπατσομέγαρο από 500 διαδηλωτές. Την Παρασκευή 27/9/13 δικάζεται ο ένας εκ των δύο συλληφθέντων με κατηγορίες που λόγω του κουκουλονόμου από πλημμελήματα έχουν μετατραπεί σε κακουργήματα.

Οι νόμοι και ο θεσμός της «Δικαιοσύνης» είναι τα απαραίτητα εργαλεία λειτουργίας και επιβολής του κράτους. Κόβονται και ράβονται για να εξυπηρετούν και να νομιμοποιούν τα εξουσιαστικά και κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα που το κράτος προασπίζει. Με λίγα λόγια, οι νόμοι αποφασίζονται και θεσπίζονται από τους «από πάνω» για να κρατούν δέσμιους τους «από κάτω».

Αυτή τη στιγμή βιώνουμε την χρονική συγκυρία, όπου τη θέση της πλαστής ευημερίας έχει πάρει η χωρίς προσχήματα επέκταση της άγριας αφαίμαξης του μεγαλύτερου κομματιού του πληθυσμού. Το κράτος και το κεφάλαιο δείχνουν τα δόντια τους ισοπεδώνοντας τα όποια απομεινάρια κοινωνικών παροχών, κατακτήσεων και ελευθεριών. Έχοντας χάσει την κοινωνική τους νομιμοποίηση, με τις κοινωνικές εκρήξεις, σαν αυτές που ζήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν, να φαντάζουν όλο και πιο πιθανές, το κράτος οπλίζεται με κάθε μέσο. Οι κρατικοί και παρακρατικοί μισθοφόροι στα κέντρα των πόλεων, ο ασφυκτικός έλεγχος και η αναβάθμιση του νομικού τους οπλοστασίου αποτελεί το παρόν και είναι εικόνα από το μέλλον που μας ετοιμάζουν.

Στόχος τους είναι παράλληλα η διαχείριση της κοινωνικής οργής και κάθε μορφής αντίστασης που τους χαλάει τα σχέδια, αλλά και η εκδίκηση απέναντι σε όποιον τάσσεται εναντίον τους. Ο στόχος τους αυτός επιτυγχάνεται με προσαγωγές, συλλήψεις, τραμπουκισμούς, άγρια καταστολή, στημένες κατηγορίες, δικαστήρια με προειλημμένες αποφάσεις, άγριους ξυλοδαρμούς, “τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις”, κρατικές και παρακρατικές δολοφονίες μεταναστών και ντόπιων, ειδικά δικαστήρια, καινούριες φυλακές, λευκά κελιά και βασανιστήρια. Σε νομικό επίπεδο όλο αυτό το μεγαλείο συμπληρώνεται με μια σειρά από νόμους περιορισμού των διαδηλώσεων, το ιδώνυμο του κουκουλονόμου, τον τρομονόμο κ.ά.

Μια τέτοια δίκη θα γίνει και στα χανιά στις 27/9, με την επιπλέον ιδιαιτερότητα της ενεργοποίησης του κουκουλονόμου. Ενός ιδιώνυμου που θεσπίστηκε ακριβώς την περίοδο μετά την εξέγερση του δεκέμβρη του ‘08, όταν η μαχητικότητα των διαδηλώσεων πήρε εκρηκτικές διαστάσεις σε όλη τη επικράτεια και ενώ χιλιάδες διαδηλωτές άρχισαν να χρησιμοποιούν συστηματικά μέσα αυτοπροστασίας απέναντι στην κρατική καταστολή. Ο κουκουλονόμος δεν είναι παρά ένα ακόμη νομικό μέσο εκφοβισμού και καθυπόταξης κάθε αγωνιζόμενου. Και στοχεύει να περιορίσει τη διάχυση της μαχητικότητας στο δρόμο, αφού για ένα απλό πλημμέλημα η κάλυψη των χαρακτηριστικών του προσώπου το αναβαθμίζει αυτόματα σε κακούργημα. Τα μέσα που χρησιμοποιούν όσοι αγωνίζονται ενάντια στην οργανωμένη βαρβαρότητα δεν μπορούν να μπαίνουν στο πλαίσιο «νομιμότητας» που ορίζει το κράτος.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ

ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ στις 7/12/09

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/9/13 στις 11:00πμ

συνέλευση αναρχικών αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι”

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ:

Η σημασία τους και οι κατασταλτικές-πειθαρχικές μεθοδεύσεις του κράτους.

Τ.Ε.Ι. Χανίων, Χαλέπα Τετάρτη 26/6 στις 19:00

(στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχει βιβλιοπωλείο)

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ

συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι”

που μοιράστηκε στην αντιφασιστική συγκέντρωση στις 24/5 ενάντια σε φασιστοσύναξη κάτω από τα γραφεία των χρυσαυγιτών.

ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΤΑΪΣΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΣΕ ΤΣΑΚΙΖΕΙ

 Την Παρασκευή 24/5 οι νεοναζί της χρυσής αυγής προετοιμάζουν φιέστα για να “μοιράσουν τρόφιμα, ρούχα και παιχνίδια μόνο για έλληνες” κάτω από τα γραφεία τους. Αυτή η κίνηση έρχεται μετά την αποτυχημένη τους απόπειρα να το παίξουν νταήδες στην πόλη προκαλώντας νεολαίους και χτυπώντας μετανάστες στις 2/4. Ένα σαφάρι που κατέληξε με τους φασίστες μαύρους στο ξύλο και τον τοπικό τους φυρερίσκο Βλαμάκη στη θάλασσα από αντιφασίστες (ντόπιους και μετανάστες). Επίσης έρχεται μετά και την αποτυχημένη φιέστα “αιμοδοσία μόνο για έλληνες” που δεν έγινε ποτέ, αφού δεκάδες αντιφασίστες πραγματοποίησαν παρέμβαση στο νοσοκομείο χανίων αποτρέποντας τους φασίστες να  πατήσουν το πόδι τους.

Όλες αυτές οι θεαματικού τύπου φιέστες δεν είναι παρά για τα μάτια του κόσμου και κυρίως για τις κάμερες. Στήνουν ένα πάγκο, φέρνουν τα “άπορα και εξαθλιωμένα” μέλη τους, με φίλους και συγγενείς και κανά δυό ηλικιωμένους. Καταγράφουν ονόματα για μελλοντικά ρουσφέτια και ψήφους. Φωνάζουν και τους “αντι”-συστημικούς μπάτσους να τους φυλάνε. Ένα στημένο σκηνικό δηλαδή για να κατασκευάσουν ένα δήθεν φιλολαϊκό προφίλ για τα media και τα πρόβατα που τους ψηφίζουν (είναι άλλωστε γνωστό το κατασκευασμένο πρωτοσέλιδο της φυλλάδας του Αναστασιάδη “Πρώτο Θέμα”, με τη γιαγιά που σηκώνει λεφτά από το ΑΤΜ, υπό την “προστασία” χρυσαυγιτών). Αυτές οι θεaματικές/μιντιακές φιέστες θέλουν απλώς να καλύψουν το πραγματικό ρόλο των φασιστών.

Οι χρυσαυγίτες και κάθε λογής φασίστες ήταν, είναι και θα είναι όχι κάποια φιλανθρωπική οργάνωση που “ασχολείται με τα προβλήματα του κόσμου”, αλλά o λύκος που φυλάει τα πρόβατα. Τα παρακρατικά τάγματα εφόδου που συνδράμουν με όλες τους τις δυνάμεις στα σχέδια του κράτους, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των αφεντικών. Είναι η κατασταλτική δύναμη για την καθυπόταξη των κοινωνικών αγώνων όταν τα επίσημα σώματα ασφαλείας δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Στέκονται πίσω από τις γραμμές των μπάτσων  και απέναντι σε κάθε αγωνιζόμενο που απεργεί, διαδηλώνει, διεκδικεί και συγκρούεται για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς του και την επιβίωσή του. Είναι αυτοί που συγκροτώντας τάγματα εφόδου προβαίνουν -με την κάλυψη ή και μαζί- με τους κρατικούς μηχανισμούς σε πογκρόμ, ξυλοδαρμούς και δολοφονίες μεταναστών εργατών, ώστε το πολυεθνικό προλεταριάτο να παραμένει σε κατάσταση παρανομίας, φόβου και εξαθλίωσης. Κι αυτό για να παραμένουν οι μετανάστες μια φθηνή και καθυποταγμένη εργατική δύναμη στα χωράφια της μανωλάδας, της κρήτης και αλλού, στις οικοδομές, στα σπίτια των ηλικιωμένων, στα μπουρδέλα κ/.ά.. Οι φασίστες είναι η αυριανή παρακρατική φρουρά των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, οφειλετών του δημοσίου, απόκληρων και αντιφρονούντων. Είναι αυτοί που ευθυγραμμίζονται με την κρατική πολιτική για κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων, μαύρη εργασία και μισθούς πείνας. Γι’ αυτό άλλωστε κάνουν ρουσφέτια για δουλειές σε έλληνες με 20€ τη μέρα. Θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις ώστε οι εκμεταλλευόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί και οι απόκληροι να παραμείνουν καθυποταγμένοι, στρατιωτικοποιημένοι και εύκολη λεία για ξεζούμισμα από τα αφεντικά.

Αντιμαχόμαστε το φασισμό όχι επειδή θέλουμε ένα λιγότερο ακραίο καθεστώς καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Κι αυτό γιατί ο φασισμός δεν είναι κάτι ξέχωρο και ανεξάρτητο από το ήδη υπάρχον σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Επομένως οι φασίστες όχι μόνο δεν είναι αντισυστημικοί, αλλά κατά βάση έχουν γεννηθεί μέσα από τα σπλάχνα του συστήματος. Δεν ξεχνάμε ότι είναι το ίδιο το κράτος που υιοθετεί τον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, το σεξισμό και την πατριαρχία. Είναι το ίδιο το κράτος που στήνει στρατόπεδα συγκέντρωσης, που συντηρεί το πολυεθνικό προλεταριάτο σε κατάσταση παρανομίας και εξαίρεσης, που διεξάγει αμέτρητα πογκρόμ, που απελαύνει και δολοφονεί μετανάστες εργάτες στους δρόμους, στο αιγαίο, στον έβρο κ.ά. Είναι οι ίδιοι οι υπουργοί που διαπομπεύουν τις οροθετικές γυναίκες και υιοθετούν ναζιστικές λογικές. Είναι το ίδιο το κράτος τέλος που επιτίθενται στην κοινωνία με σκοπό να την εξαθλιώσει, ώστε να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Το κράτος και τα αφεντικά χρειάζονται τους φασίστες ως εφεδρική δύναμη που συνδράμει σε αυτήν την επίθεση. Οπότε ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στο κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης και όχι ένας αγώνας για μια πιο λάιτ εκδοχή του τελευταίου. Είναι ένας αγώνας για την κατάργησή τους και το χτίσιμο μιας κοινωνίας ισότητας και αλληλεγγύης.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών σαλταδόροι

έντυπο δρόμου – τεύχος 5ο – απρίλης 2013

Κυκλοφόρησε το 5ο τεύχος του Εκτός Ύλης. Μοιράζεται, σε 2.500 αντίτυπα, σε σχολεία της πόλης των χανίων χωρίς αντίτιμο.

Το έντυπο μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή pdf από εδώ