κείμενο της συνέλευσης αναρχικών/αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι” ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό και τις εκλογές

 

ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό

Σε μια εποχή που το καπιταλιστικό σύστημα ψάχνει τρόπους διεξόδου απ΄ τη στασιμότητα των κερδών του, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανάπτυξή του, παρατηρούμε την όξυνση του ταξικού πολέμου από πλευράς εξουσίας σε βάρος των “από τα κάτω”. Κράτος και αφεντικά, μαζί με όλους τους παρατρεχάμενούς τους (από παρακρατικές συμμορίες μέχρι ευυπόληπτους αγανακτισμένους πολίτες) φανερώνουν το μισάνθρωπο προσωπείο τους και δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για τον σκοπό τους: την επέλαση του κεφαλαίου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αυτό συνεπάγεται την εγκαθίδρυση ενός μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που μέσω του επιβαλλόμενου φόβου και της παραδειγματικής τιμωρίας προωθεί τον εκφασισμό της κοινωνίας και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

Το κράτος λοιπόν, χρησιμοποιώντας τα μέσα που διαθέτει (από νόμους και θεσμούς μέχρι μμε και επιθέσεις φασιστοειδών), επιχειρεί να τρομοκρατήσει και να καταστείλει οποιαδήποτε αντίσταση εναντίον του μέσα από μια ευρεία γκάμα φασιστικών πρακτικών. Έτσι βλέπουμε απαγορεύσεις διαδηλώσεων, ασκήσεις καταστολής πλήθους από ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις, διαπομπεύσεις και δημοσιοποιήσεις φωτογραφιών αγωνιστών/τριών, μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια, δίκες-τραγωδίες, καταδίκες με ανύπαρκτα στοιχεία, πειθαρχικές διώξεις, επικηρύξεις, εισβολές σε σπίτια αγωνιστών, πολιτικά στέκια και καταλήψεις.

Το τελευταίο τερατούργημα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ακούει στο όνομα φυλακές υψίστης ασφαλείας. Οι πτέρυγες τύπου Γ, προορίζονται για τους πολιτικούς κρατούμενους και όσους άλλους θεωρηθούν απείθαρχοι. Αποτελούν μια φυλακή μέσα στη φυλακή με τελικό στόχο την πολιτική, πνευματική και βιολογική εξόντωση των κρατουμένων, αφού προβλέπονται πλήρης στέρηση αδειών και μεροκάματων, σκλήρυνση των όρων αποφυλάκισης, συνεχής παρακολούθηση με κάμερες, μείωση του χρόνου προαυλισμού, των επισκεπτηρίων με συγγενείς, των τηλεφωνημάτων και του έντυπου υλικού.

Παράλληλα με τις κατασταλτικές πρακτικές του, το σύγχρονο καθεστώς έκτακτης ανάγκης επιχειρεί να σπείρει το φόβο και να επιβάλλει τον απόλυτο έλεγχο σε κάθε πτυχή της ζωής, στοχεύοντας σε μια κοινωνία πειθήνιων υπηκόων που δε θα προβάλλουν αντίσταση στις ορέξεις της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου, στρώνοντας το δρόμο για το σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Έτσι, εξαπολύει πογκρόμ εναντίον μεταναστών (ξένιος δίας) και οροθετικών/τοξικοεξαρτημένων ατόμων (θέτις), νομιμοποιεί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους βασανισμούς στα μπατσοτμήματα και στις φυλακές και τις δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα της ευρώπης-φρούριο (σάμος, φαρμακονήσι, έβρος, κ.α.). Πιστά του όργανα σ’ όλα αυτά αποτελούν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, που με την τρομοϋστερική τους προπαγάνδα και τον ρατσιστικό τους λόγο οδηγούν στη φασιστοποίηση της κοινωνίας, όπως και οι φασίστες, το μακρύ χέρι του συστήματος. Παρόλ’ αυτά, η κρατική εξουσία δεν ανέχεται καμία αυτονόμηση των παρακρατικών μηχανισμών από τις αγκάλες της. Οι φυλακίσεις και οι διώξεις φασιστών δείχνουν πως το κράτος δε θ’ αφήσει κανένα κομπάρσο να του κλέψει την παράσταση. Κι αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις ότι ο φασισμός πέθανε. Οι φασίστες παραμένουν εργαλείο εκφασισμού της κοινωνίας, καταστολής των κοινωνικών αγώνων και βασικό στήριγμα στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων.

Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός όμως περνάει και μέσα από τη λεηλασία των ζωών μας με τη φτωχοποίηση που ακούει στο όνομα οικονομική ανάπτυξη. Έτσι, βλέπουμε το κεφάλαιο να επιδίδεται σε μια οικονομική επίθεση άνευ προηγουμένου, που χαρακτηρίζεται από την κατεδάφιση ιστορικών κατακτήσεων του εργατικού κινήματος που κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα.Οι υφαρπαγές μισθών, συντάξεων κ.α., η ανεργία, η μαύρη και απλήρωτη εργασία, τα ελαστικά ωράρια της μισθωτής σκλαβιάς και τα εργατικά ατυχήματα, η διάλυση στοιχειωδών δομών υγείας, παιδείας και πρόνοιας καθώς και η καταστροφική εμπορευματοποίηση της φύσης (από εξορύξεις χρυσού και πετρελαίου μέχρι την πρόσφατη νομιμοποίηση της ολοκληρωτικής κατάληψης παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις) αποτελούν όψεις του υπαρκτού καπιταλισμού που γεμίζουν με υπερκέρδη τις τσέπες των αφεντικών και οδηγούν στην εκμετάλλευση, την εξαθλίωση και την υποταγή. Δούρειος ίππος αυτής της αδίστακτης συμμορίας του κεφαλαίου αποτελεί η αστική δημοκρατία, που με το πρόσχημα της “συμμετοχής στη διαδικασία λήψης αποφάσεων” (μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια) σερβίρεται σαν το ιδανικό πολίτευμα, στο οποίο οι “πολίτες είναι ενεργοί” (ακόμη και αν κάθονται στον καναπέ τους) και “συναποφασίζουν για τη ζωή τους”.

Μόλις αντιληφθούμε ότι οι εκλογές είναι μια διαδικασία που εκτονώνει τη δυναμική του κινήματος στις κάλπες και ότι τη λύση δε θα μας τη δώσει κανένας “σωτήρας” από αυτούς που ανεβαίνουν στην εξουσία, συνειδητοποιούμε ότι η μοναδική λύση είναι στα χέρια μας. Οφείλουμε άρα να επανεφεύρουμε αξίες, όπως εκείνες της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας, που θα λειτουργήσουν ως συνδετικοί κρίκοι μιας αποξενωμένης κοινωνίας και θα γίνουν λίγα από τα όπλα μας στη σύγκρουση μας με αυτό που ζούμε. Να δημιουργήσουμε τις δομές εκείνες που μέσα από αυτοοργανωμένες και οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες, χτίζοντας σχέσεις σε ουσιώδη θεμέλια, θα αναδυθούν συλλογικοί, αξιοπρεπείς και πολύμορφοι αγώνες.

Στην εργασία οργανωνόμαστε με τους συνάδελφους μας σε πρωτοβάθμια σωματεία, με συνελεύσεις όπου θα συζητιούνται όλα τα προβλήματα και οι ανάγκες μας, ώστε να αποκτήσουν οι αγώνες πραγματικό νόημα, αφού δε θα ανήκουν σε κανένα ξεπουλημένο συνδικαλιστή γραφειοκράτη, αλλά στους εργαζόμενους τους ίδιους. Πολεμώντας για την περίθαλψη όλων, δημιουργούμε κοινωνικά ιατρεία με τη συμμετοχή κόσμου απ’ τον τομέα της υγείας και όχι μόνο. Η λειτουργία τους, τυχόν προβλήματα κτλ θα καθορίζονται μέσα από τακτικές συνελεύσεις με την ίση συμμετοχή όλων. Στην παιδεία-μόρφωση δημιουργούμε χώρους που διαμορφώνονται και από τους ίδιους τους μαθητές/φοιτητές, καταργώντας τα σημερινά σχολεία φύλακες. Καταργούμε το ρόλο του “καθηγητή-αυθεντία” μέσα από κοινές συνελεύσεις μαθητών/φοιτητών-καθηγητών όπου όλοι θα ‘χουν ίσο λόγο για τη διαδικασία του μαθήματος, τη γνώση που ανταλλάσσεται, τα βιβλία κτλ.

Στις γειτονιές, σε πόλεις και χωριά δημιουργούμε ουσιαστικές σχέσεις μέσα από συνελεύσεις όπου θα συζητιούνται ζητήματα της γειτονιάς όπως πχ δημόσιοι χώροι, διακοπές ρεύματος σε σπίτια, εξώσεις, σεξιστικές ή ρατσιστικές επιθέσεις κτλ. Σε αυτές θα παίρνονται ισότιμες αποφάσεις από κοινού για τα ζητήματα που προκύπτουν αλλά και για την οργάνωση σταθερών δομών όπως πχ ταμεία για ανέργους, εβδομαδιαίες συλλογικής κουζίνας, χαριστικών παζαριών κτλ. Στη στέγαση πραγματοποιούμε καταλήψεις στέγης στα άδεια κτίρια που τα “τρώει” ο χρόνος. Όσο πιο μαζικές θα είναι αυτές, τόσο πιο δύσκολα θα κατασταλούν. Προτάσσουμε τη συλλογική επανοικειοποίηση των κοινωνικών αγαθών όπως το ρεύμα, το νερό, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και αρνούμαστε την πληρωμή τους διεκδικώντας τη συλλογική και ελεύθερη χρήση τους. Κατακτούμε μια μη-εκμεταλλευτική σχέση με τη φύση και το περιβάλλον.

Δε δεχόμαστε κανένα τεχνητό διαχωρισμό, ενισχύουμε την ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευομένων μέσα από κοινούς αγώνες των από τα κάτω. Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών. Πολεμάμε το φασισμό, που ενισχύει τον κανιβαλισμό και καλλιεργεί το μίσος, απομονώνοντάς τον με όλα τα μέσα. Δεν του αφήνουμε κανέναν χώρο για να δηλητηριάσει τις ζωές μας.

Όσο πιο μαζικοί και δυναμικοί είναι οι αγώνες που δίνουμε και όσο πιο ισχυροί είναι οι δεσμοί που αναπτύσσονται, τόσο θα οχυρωνόμαστε απέναντι στην οξυμένη καταστολή και θα ξεπερνάμε το φόβο που έχουν καταφέρει να διαχύσουν οξυμένο, εξαιτίας της σημερινής κατακερματισμένης κοινωνίας. Κανένας συντεχνιακός ή απομονωμένος αγώνας δεν μπορεί πλέον να σταθεί. Συνδέουμε τους επιμέρους αγώνες, επιδιώκουμε τη δικτύωση των αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών δομών αλληλοβοήθειας μέσα στα πλαίσια του συνολικότερου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

 

αυτοοργανωμένοι-αντιθεσμικοί αγώνες

για την κοινωνική απελευθέρωση

 

το κείμενο σε pdf εδώ:

keimeno_parembaseis

κείμενο για τα κοινωνικά αγαθά, που καλεί στην πορεία της παρασκευής 14/2 στις 18:00 στην πλ. Αγοράς και μοιράζεται στο κέντρο και τις γειτονιές της πόλης των χανίων.

Στέγη, ρεύμα, νερό, υγεία, παιδεία, μεταφορές είναι κοινωνικά αγαθά, όχι εμπορεύματα

Τα μνημόνια και τα υπόλοιπα μέτρα αναδιάρθρωσης απ’ το 2010, δεν αφορούν κάποιες αναγκαίες περικοπές για να ξεπληρωθεί το δημόσιο χρέος. Αυτά είναι (ή ήταν) δικαιολογίες για τους ευκολόπιστους. Πλέον δεν πείθουν κανέναν. Έχουμε να κάνουμε με μια συνολική ανατροπή και ανασυγκρότηση σε νέες βάσεις του ίδιου του πυρήνα των ταξικών και κοινωνικών σχέσεων που δομήθηκαν στα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση. Έτσι κοινωνικά αγαθά όπως η στέγη, το ρεύμα, το νερό, η υγεία, η παιδεία και οι μεταφορές μπαίνουν στην κλίνη του προκρούστη και προσαρμόζονται στη σε νέα συνθήκη.

Μέχρι πρότινος, γι’ αυτά τα αγαθά είτε υπήρχε κάποια κρατική “μέριμνα”, είτε λόγω μισθού υπήρχε η δυνατότητα χρήσης τους από κάποια τμήματα του πληθυσμού. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπήρχαν κοινωνικά στρώματα για τα οποία σε καμία περίπτωση δεν ήταν αυτονόητα όπως οι μετανάστες και οι περιθωριοποιημένοι. Απλώς τώρα η συνθήκη του αποκλεισμού από τα αγαθά αυτά επεκτείνεται με βία σε όλο και ευρύτερα τμήματα. Όσον αφορά τη στέγη οι άνεργοι/αποκλεισμένοι όλο και πληθαίνουν και όταν τα όρια της “ανοχής” των ιδιοκτητών ξεπερνιούνται η αδυναμία πληρωμής του ενοικίου οδηγεί σε εξώσεις. Την ίδια ώρα η τρισκατάρατη ιδιοκτησία αφήνει χιλιάδες σπίτια να σαπίζουν είτε λόγω διαφωνιών των κληρονόμων είτε γιατί δεν συμφέρει να φτιαχτούν και αφήνονται επίτηδες για να πουληθούν ή να κατεδαφιστούν. Ταυτόχρονα έχει εδώ και καιρό ανοίξει η συζήτηση για κατασχέσεις στην πρώτη κατοικία από τις τράπεζες (που μέχρι τώρα είναι μπλοκαρισμένες, όχι γιατί κόπτονται για τους άστεγους που θα δημιουργήσουν, αλλά για να μην καταρρεύσει η αγορά ακινήτων). Τα τιμολόγια του ρεύματος ανεβαίνουν κατακόρυφα, μαζί με τα δημοτικά τέλη και τα χαράτσια που φορτώνονται στους λογαριασμούς, ενώ είτε η ΔΕΗ είτε ιδιώτες υπεργολάβοι κόβουν μαζικά τα ρεύματα, απ’ την αδυναμία πληρωμής τους. Και στο νερό πρόσφατα άλλαξε η τιμολόγησή του με διαβαθμίσεις κλίμακας στην χρήση του, ενώ μεσοπρόθεσμα έχει μπει στο πλάνο της ιδιωτικοποίησης (βλ. την περίπτωση π.χ. της Θεσσαλονίκης ή τα σχέδια που συνδέονται με τα υδροηλεκτρικά πάρκα με βάση τις ανεμογεννήτριες). Στην υγεία τιμολογούνται εξετάσεις, αλλάζουν τις ταξινομήσεις φαρμάκων που καλύπτονται ή όχι από ασφάλιση, διαλύουν ασφαλιστικά ταμεία, ανοίγουν απογευματινά ιατρεία επί πληρωμή σε κρατικά νοσοκομεία, βάζουν εισιτήρια, απολύουν γιατρούς, κυνηγούν μετανάστριες εργαζόμενες ως αποκλειστικές κτλ. Στο ίδιο μήκος και η παιδεία με εντατικοποίηση των εξετάσεων, ισχυρότερους ταξικούς φραγμούς για άνοδο στις βαθμίδες, απολύσεις εκπαιδευτικών, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων. Στις μεταφορές εδώ και χρόνια τα εισιτήρια ακριβαίνουν συνεχώς, οι έλεγχοι εντατικοποιούνται (με αποτέλεσμα ακόμα και νεκρούς, όπως ο Θ. Καναούτης), τα διόδια μπαίνουν το ένα μετά το άλλο. Το κράτος έκτακτης ανάγκης και τα αφεντικά κατηγοριοποιούν και αξιολογούν τους χρήσιμους και τους άχρηστους, ποιοι αξίζει να ζουν και ποιοι όχι.

Το κενό που αφήνει η υποχώρηση του κράτους πρόνοιας έρχονται να συμπληρώσουν πλήθος φιλανθρωπικών οργανώσεων της εκκλησίας, των δήμων, ΜΚΟ και των media (βλ. Σκάι). Όλοι αυτοί πουλούν ανθρωπισμό και πρόσκαιρη ανακούφιση για να νομιμοποιήσουν την άθλια ύπαρξή τους.  Έρχονται να κατευνάσουν την κοινωνική οργή, ώστε να μη στραφεί στους άμεσους υπαίτιους, το κράτος και τα αφεντικά. Ενδεικτικά στα χανιά μετά το θάνατο αστέγου ο Δήμος άνοιξε το γηροκομείο και το γήπεδο στην παλιά ηλεκτρική και όταν κόπασε ο θόρυβος έβαλε τους μπάτσους να τους πετάξουν έξω, ενώ όταν άστεγος κατέλαβε πρόσφατα κτίριο του πολυτεχνείου αμέσως τον πέταξαν έξω δείχνοντας ξεκάθαρα πως ούτε “λύση” θέλουν να “προσφέρουν”, ούτε να ανεχτούν ριζοσπαστικές μορφές λύσης των κοινωνικών αναγκών που ξεφεύγουν από τα όρια κράτους και φιλανθρωπίας.

Στον αντίποδα της φιλανθρωπίας οι ίδιοι οι κοινωνικοί αγώνες έθεσαν το ζήτημα της ανάγκης της αυτοοργάνωσης των κοινωνικών αναγκών με όρους αντιεμπορευματικούς, αλληλοβοήθειας και ενίσχυσης της ταξικής αλληλεγγύης. Κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, χαριστικά παζάρια, καταλήψεις κτιρίων, απαλλοτριώσεις ρεύματος, άρνηση πληρωμής εισιτηρίων, διοδίων, χαρατσιών ξεπηδούν σαν πρακτικές που εμπλουτίζονται με αγωνιστικά πολιτικά περιεχόμενα ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά. Ενάντια στις λογικές της κρατικοποίησης και τα ψίχουλα της φιλανθρωπίας των αφεντικών, προτάσσουμε τη συλλογική επανοικειοποίηση των κοινωνικών αγαθών. Ενάντια στην ιδιοκτησία (ιδιωτική ή κρατική) προτάσσουμε τη συλλογική και ελεύθερη χρήση τους. Συνδέουμε τους επιμέρους αγώνες, επιδιώκουμε τη δικτύωση των αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών δομών αλληλοβοήθειας μέσα στα πλαίσια του συνολικότερου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Για να τελειώνουμε μια και καλή με τους δυνάστες της ζωής μας.

ΠΟΡΕΙΑ • Παρασκευή 14/2 • πλ. Αγοράς στις 18:00

συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι”

 

 

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ:

Η σημασία τους και οι κατασταλτικές-πειθαρχικές μεθοδεύσεις του κράτους.

Τ.Ε.Ι. Χανίων, Χαλέπα Τετάρτη 26/6 στις 19:00

(στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχει βιβλιοπωλείο)

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ

συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι”

που μοιράστηκε στην αντιφασιστική συγκέντρωση στις 24/5 ενάντια σε φασιστοσύναξη κάτω από τα γραφεία των χρυσαυγιτών.

ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΤΑΪΣΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΣΕ ΤΣΑΚΙΖΕΙ

 Την Παρασκευή 24/5 οι νεοναζί της χρυσής αυγής προετοιμάζουν φιέστα για να “μοιράσουν τρόφιμα, ρούχα και παιχνίδια μόνο για έλληνες” κάτω από τα γραφεία τους. Αυτή η κίνηση έρχεται μετά την αποτυχημένη τους απόπειρα να το παίξουν νταήδες στην πόλη προκαλώντας νεολαίους και χτυπώντας μετανάστες στις 2/4. Ένα σαφάρι που κατέληξε με τους φασίστες μαύρους στο ξύλο και τον τοπικό τους φυρερίσκο Βλαμάκη στη θάλασσα από αντιφασίστες (ντόπιους και μετανάστες). Επίσης έρχεται μετά και την αποτυχημένη φιέστα “αιμοδοσία μόνο για έλληνες” που δεν έγινε ποτέ, αφού δεκάδες αντιφασίστες πραγματοποίησαν παρέμβαση στο νοσοκομείο χανίων αποτρέποντας τους φασίστες να  πατήσουν το πόδι τους.

Όλες αυτές οι θεαματικού τύπου φιέστες δεν είναι παρά για τα μάτια του κόσμου και κυρίως για τις κάμερες. Στήνουν ένα πάγκο, φέρνουν τα “άπορα και εξαθλιωμένα” μέλη τους, με φίλους και συγγενείς και κανά δυό ηλικιωμένους. Καταγράφουν ονόματα για μελλοντικά ρουσφέτια και ψήφους. Φωνάζουν και τους “αντι”-συστημικούς μπάτσους να τους φυλάνε. Ένα στημένο σκηνικό δηλαδή για να κατασκευάσουν ένα δήθεν φιλολαϊκό προφίλ για τα media και τα πρόβατα που τους ψηφίζουν (είναι άλλωστε γνωστό το κατασκευασμένο πρωτοσέλιδο της φυλλάδας του Αναστασιάδη “Πρώτο Θέμα”, με τη γιαγιά που σηκώνει λεφτά από το ΑΤΜ, υπό την “προστασία” χρυσαυγιτών). Αυτές οι θεaματικές/μιντιακές φιέστες θέλουν απλώς να καλύψουν το πραγματικό ρόλο των φασιστών.

Οι χρυσαυγίτες και κάθε λογής φασίστες ήταν, είναι και θα είναι όχι κάποια φιλανθρωπική οργάνωση που “ασχολείται με τα προβλήματα του κόσμου”, αλλά o λύκος που φυλάει τα πρόβατα. Τα παρακρατικά τάγματα εφόδου που συνδράμουν με όλες τους τις δυνάμεις στα σχέδια του κράτους, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των αφεντικών. Είναι η κατασταλτική δύναμη για την καθυπόταξη των κοινωνικών αγώνων όταν τα επίσημα σώματα ασφαλείας δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Στέκονται πίσω από τις γραμμές των μπάτσων  και απέναντι σε κάθε αγωνιζόμενο που απεργεί, διαδηλώνει, διεκδικεί και συγκρούεται για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς του και την επιβίωσή του. Είναι αυτοί που συγκροτώντας τάγματα εφόδου προβαίνουν -με την κάλυψη ή και μαζί- με τους κρατικούς μηχανισμούς σε πογκρόμ, ξυλοδαρμούς και δολοφονίες μεταναστών εργατών, ώστε το πολυεθνικό προλεταριάτο να παραμένει σε κατάσταση παρανομίας, φόβου και εξαθλίωσης. Κι αυτό για να παραμένουν οι μετανάστες μια φθηνή και καθυποταγμένη εργατική δύναμη στα χωράφια της μανωλάδας, της κρήτης και αλλού, στις οικοδομές, στα σπίτια των ηλικιωμένων, στα μπουρδέλα κ/.ά.. Οι φασίστες είναι η αυριανή παρακρατική φρουρά των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, οφειλετών του δημοσίου, απόκληρων και αντιφρονούντων. Είναι αυτοί που ευθυγραμμίζονται με την κρατική πολιτική για κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων, μαύρη εργασία και μισθούς πείνας. Γι’ αυτό άλλωστε κάνουν ρουσφέτια για δουλειές σε έλληνες με 20€ τη μέρα. Θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις ώστε οι εκμεταλλευόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί και οι απόκληροι να παραμείνουν καθυποταγμένοι, στρατιωτικοποιημένοι και εύκολη λεία για ξεζούμισμα από τα αφεντικά.

Αντιμαχόμαστε το φασισμό όχι επειδή θέλουμε ένα λιγότερο ακραίο καθεστώς καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Κι αυτό γιατί ο φασισμός δεν είναι κάτι ξέχωρο και ανεξάρτητο από το ήδη υπάρχον σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Επομένως οι φασίστες όχι μόνο δεν είναι αντισυστημικοί, αλλά κατά βάση έχουν γεννηθεί μέσα από τα σπλάχνα του συστήματος. Δεν ξεχνάμε ότι είναι το ίδιο το κράτος που υιοθετεί τον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, το σεξισμό και την πατριαρχία. Είναι το ίδιο το κράτος που στήνει στρατόπεδα συγκέντρωσης, που συντηρεί το πολυεθνικό προλεταριάτο σε κατάσταση παρανομίας και εξαίρεσης, που διεξάγει αμέτρητα πογκρόμ, που απελαύνει και δολοφονεί μετανάστες εργάτες στους δρόμους, στο αιγαίο, στον έβρο κ.ά. Είναι οι ίδιοι οι υπουργοί που διαπομπεύουν τις οροθετικές γυναίκες και υιοθετούν ναζιστικές λογικές. Είναι το ίδιο το κράτος τέλος που επιτίθενται στην κοινωνία με σκοπό να την εξαθλιώσει, ώστε να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Το κράτος και τα αφεντικά χρειάζονται τους φασίστες ως εφεδρική δύναμη που συνδράμει σε αυτήν την επίθεση. Οπότε ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στο κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης και όχι ένας αγώνας για μια πιο λάιτ εκδοχή του τελευταίου. Είναι ένας αγώνας για την κατάργησή τους και το χτίσιμο μιας κοινωνίας ισότητας και αλληλεγγύης.

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών σαλταδόροι

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 9 που καλούνται για προανάκριση

για την κατάληψη στην περιφέρεια μετά την απεργιακή πορεία του φλεβάρη 2012 :

Παρασκευή 01/03 στις 11:00 π.μ στο μπατσομέγαρο

αφίσα αλληλεγγύης στους 4 αναρχικούς συλληφθέντες για τις ληστείες τραπεζών στην κοζάνη

Ακολουθεί το κείμενο που βγήκε πριν την ανακατάληψη της Villa Amalia και την εκκένωση της κατάληψης πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και καλούσε στη μικροφωνική/συγκέντρωση σήμερα Σάββατο 12/01 στις 11:00 στην πλ. αγοράς, όπου συμμετείχαν γύρω στους 100 αλληλέγγυους-ες. Το κείμενο μοιράστηκε σε μαζική αφισσοκόληση-μοιρασμα στο κέντρο των χανίων που έγινε το απόγευμα της Πέμπτης 10/01 και διαβάστηκε στις καταλήψεις ραδιοφωνικών σταθμών που γίναν την Παρασκευή 11/01 το μεσημέρι.

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι

είναι εστίες αντίστασης και αγώνα

 Στις 20/12 κατασταλτικές δυνάμεις εισβάλλουν στην κατάληψη Villa Amalias στην Αθήνα –όπου στεγάζεται και τυπογραφείο της κολεκτίβας Rotta- έπειτα από “ανώνυμη καταγγελία”. Συλλαμβάνουν 8 συντρόφους οι οποίοι διώκονται με κακουργηματικές κατηγορίες. Έκτοτε το κτίριο σφραγίζεται και διμοιρίες των ΜΑΤ το φυλούν για να διασφαλίσουν την “αξιοποίησή” του από το Δήμο Αθηναίων.

Στις 28/12 κατασταλτικές δυνάμεις εισβάλλουν στο πανεπιστήμιο της ΑΣΟΕΕ έπειτα και πάλι από “ανώνυμη καταγγελία” για “παραεμπόριο” και συλλαμβάνουν 16 μικροπωλητές μετανάστες. Ανοίγουν τα στέκια αριστερών φοιτητικών παρατάξεων, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ και κατάσχουν την υποδομή λειτουργίας του αυτοοργανωμένου ραδιοσταθμού 98fm.

Η διπλή κατασταλτική επιχείρηση του κράτους στη Villa Amalias και την ΑΣΟΕΕ έρχεται σε μια διόλου τυχαία κοινωνική/χρονική συγκυρία. Μετά τις εκλογές και την προσωρινή σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, την ενσωμάτωση της κοινωνικής οργής και την κάμψη των μεγάλης κλίμακας κοινωνικών αγώνων, έρχεται η ναζιστικής έμπνευσης καταστολή των μεταναστών εργατών με τον “Ξένιο Ζευς” και αργότερα η ψήφιση του μνημονίου 3. Σε αυτή τη συγκυρία η κεντρική πολιτική επιλογή εισβολής στην ιστορική κατάληψη της Villa Amalias οξύνει τους όρους του πολέμου απέναντι στον αναρχικό χώρο, τις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα. Ήδη από καιρό, η “αντι”-συστημική συμμαχία κράτους και φασιστών προσπαθεί να πλήξει αυτό το κομμάτι του κοινωνικού κινήματος, είτε με εισβολές σε κατειλημμένους χώρους και στέκια (Ρεσάλτο, Βοξ, Σκαραμαγκά, Δημοτική Αγορά Κυψέλης, Δέλτα,  Barruti κ.ά.), είτε με εμπρησμούς (Δράκα, στέκι Ρεθύμνου, Apertus, Xanadu κ.ά.) τόσο στην επαρχία, όσο και στην Αθήνα. Συμπληρωματικά αδρανοποιούν και τις κινηματικές υποδομές όπως το τυπογραφείο της κολεκτίβας Rotta που λειτουργεί στη Villa Amalias, αλλά και του ραδιοσταθμού 98fm στην ΑΣΟΕΕ.

Οι δύο αυτές κινήσεις, ωστόσο, εντάσσονται σε μια επιχείρηση πολιτικής εκκαθάρισης των αντιστάσεων στο κέντρο της Αθήνας. Η Villa Amalias και η ΑΣΟΕΕ, μαζί με άλλες καταλήψεις του κέντρου βρίσκονται γύρω από την περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Το σχέδιο της “αξιοποίησης” αυτής της περιοχής απαιτεί τη συνεργασία κράτους-φασιστών-μαφιόζων-μπάτσων, όπου μέσα σε ένα στρατιωτικοποιημένο και αποστειρωμένο πολιτικά περιβάλλον, θα διατηρηθεί και θα επεκταθεί το κοινωνικό απαρτχάιντ (που αρχικά αφορά τους μετανάστες εργάτες) και θα διασφαλιστεί η κερδοφορία των δικτύων διακίνησης ναρκωτικών, σωματεμπορίας, μαύρου χρήματος και real estate (αγορά ακινήτων). Οι καταλήψεις της γύρω περιοχής αποτελούν αγκάθι για την επέκταση αυτού του καθεστώτος και γι’ αυτό βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής. Ειδικότερα επίσης με την εισβολή στην ΑΣΟΕΕ το κράτος σκοπεύει να σπάσει την ανάπτυξη πολιτικών σχέσεων μεταξύ ντόπιων αγωνιστών και μεταναστών μικροπωλητών, αλλά και τη συγκρουσιακή μαχητικότητα των μικροπωλητών για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς τους απέναντι στην αστυνομική καταστολή που δέχονται καθημερινά γύρω από την ΑΣΟΕΕ.

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο όμως μιλάμε για μια επίθεση ενάντια στον εσωτερικό πολιτικό εχθρό του καθεστώτος. Σε εκείνα τα κοινωνικά κομμάτια που μπαίνουν ανάχωμα στην οικονομική και κοινωνική λεηλασία που φέρνουν κράτος και κεφάλαιο με τη συνδρομή των φασιστών. Από τις άγριες επιθέσεις στις εργατικές διαδηλώσεις, τις απεργίες και τους αγώνες για το περιβάλλον, μέχρι τα πογκρόμ απέναντι στους μετανάστες εργάτες και τα βασανιστήρια στους αντιφασίστες είναι πασιφανές πως η κρατική και παρακρατική καταστολή του εσωτερικού πολιτικού εχθρού είναι ο δίδυμος αδερφός της φτωχοποίησης και της κοινωνικής εξαθλίωσης.

Την αμέριστη πολιτική τους στήριξή προσφέρουν τόσο ο Δήμος Αθηναίων (Καμίνης), όσο και τα ΜΜΕ. Ο Δήμος Αθηναίων προσβλέπει στην “αξιοποίηση” της Villa Amalias και συντάσσεται ανοιχτά με την πολιτική εκκαθάριση του κέντρου και την επιβολή του δόγματος “δημοκρατία με πυγμή”. Τα ΜΜΕ αναπαράγουν τον κυρίαρχο λόγο περί “ανακατάληψης του κέντρου” και “εστιών ανομίας”, ενώ μιλούν για “γιάφκες και κέντρα διακίνησης ναρκωτικών”. Ξεπλένουν έτσι τους πολιτικά υπεύθυνους για την κοινωνική εξαθλίωση και τους παρουσιάζουν ως εγγυητές μιας “κοινωνικής νομιμότητας” που επιβάλλεται στρατιωτικά, δίνοντας παράλληλα πλήρη κάλυψη στις παρακρατικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής που συνδράμουν στο έργο αυτό. Προσπαθούν να συκοφαντήσουν και να αποπολιτικοποιήσουν τις αυτοοργανωμένες εστίες αντίστασης και αγώνα, επιδιώκουν να σπάσουν τις ριζοσπαστικές κοινωνικές-πολιτικές σχέσεις που παράγονται εκεί, καθώς και τους δεσμούς που δημιουργούν με άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια.

Η Villa Amalias, εδώ και 23 χρόνια αποτελεί σημείο αναφοράς για το κίνημα των πολιτικών καταλήψεων και την όξυνση του κοινωνικού ταξικού και αντιφασιστικού αγώνα. Μέσα από στουντιακές και συναυλιακές υποδομές, θεατρικές ομάδες, εκθέσεις φωτογραφίας, προβολές, βιβλιοθήκη, τυπογραφείο, παιδικό σταθμό, χαριστικό-ανταλλακτικό παζάρι αποτελεί σημείο αντίστασης και δημιουργίας ενάντια σε κάθε λογική εκμετάλλευσης και εμπορευματοποίησης. Μέσα από πολιτικές διαδικασίες, ζυμώσεις και δράσεις συμβάλλει με τη σειρά της στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Γενικά λοιπόν οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αποτελούν χώρους παραγωγής ανταγωνιστικής πολιτικής, αντιεμπορευματικής κουλτούρας και πολιτισμού, δομές αλληλεγγύης. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων απέναντι στη λεηλασία της κοινωνικής ζωής. Παλεύουν για ένα κόσμο ελευθερίας και αλληλεγγύης, ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης, τον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, το ρατσισμό και το σεξισμό. Λειτουργούν με όρους ισοτιμίας, αντι-ιεραρχίας και αυτο-οργάνωσης πέρα από τις λογικές του κέρδους, της ανάθεσης και ενάντια σε κάθε λογής ειδικούς και καθοδηγητές των ζωών μας. Προτάσσουν τις συλλογικές διαδικασίες στη βάση της ισότητας και της συνδιαμόρφωσης μακριά από την αποξένωση και τον ατομικισμό. Αποτελούν πυρήνες κοινωνικής αντίστασης  και απειλή-αγκάθι για κάθε εξουσία που θα ματώσει για να τις πάρει.

 

Αλληλεγγύη

στη Villa Amalias, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ, τον αυτοοργανωμένο ραδιοσταθμό 98fm, τον ανοιχτό κοινωνικό χώρο “xanadu”

 

Κάτω τα χέρια

από τις καταλήψεις

τους αυτοοργανωμένους χώρους

τις αυτοδιαχειριζόμενες υποδομές αντιπληροφόρησης

 

 

Συγκέντρωση-μικροφωνική

Σάββατο 12/1 στην πλ. Αγοράς στις 11:00

 

συνέλευση αναρχικών-αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι”

χανιά, γενάρης 2013

Ακολουθεί το κείμενο που βγήκε μετά την ανακατάληψη της Villa Amalia και την εκκένωση της κατάληψης πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και το οποίο μοιράστηκε στη σημερινή συγκέντρωση μαζί με το προηγούμενο.

Στις 9/1 το πρωί δεκάδες σύντροφοι επανακαταλαμβάνουν τη Villa Amalias κάτω από τη μύτη των αστυνομικών δυνάμεων. Άμεσα εκατοντάδες αλληλέγγυοι συγκεντρώνονται γύρω από την κατάληψη. Έπειτα από δύο ώρες δυνάμεις των ΕΚΑΜ (μαζί με διμοιρίες) εισβάλλουν εκ νέου στην κατάληψη και συλλαμβάνουν όλους τους συντρόφους. Την ίδια στιγμή 40 σύντροφοι καταλαμβάνουν τα γραφεία της ΔΗΜΑΡ, αναδεικνύοντας την πολιτική ευθύνη….Όλοι οι σύντροφοι προσάγονται στη ΓΑΔΑ. Παράλληλα 400 περίπου αλληλέγγυοι πραγματοποιούν πορεία στο υπουργείο οικονομικών όπου είχε ομιλία ο Σαμαράς και δέχονται την επίθεση των ΜΑΤ. Το μεσημέρι διμοιρίες ΜΑΤ κυκλώνουν και εισβάλλουν στην κατάληψη Σκαραμαγκά στην πατησίων συλλαμβάνοντας άλλους 8 συντρόφους. Αργά το βράδυ περίπου 2.000 αλληλέγγυοι συγκεντρώνονται έξω από τη ΓΑΔΑ για να στηρίξουν συλληφθέντες και προσαχθέντες. Στη συνέχεια πραγματοποιούν οργισμένη πορεία μέχρι το κέντρο. Ταυτόχρονα δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης οργανωνονται στον ελλαδικό χώρο. Ο απολογισμός: 93 συλληφθέντες που κατηγορούνται με βάση τον κουκουλονόμο για κακούργημα (παρ’ όλο που είχαν ακάλυπτα τα χαρακτηριστικά τους), 8 με πλημμελήματα και 40 προσαγωγές. Παράλληλα φασίστες και ΜΜΕ ξεσαλώνουν προαναγέλλοντας κύμα εκκενώσης καταλήψεων στην Αθήνα, στην επαρχία όπως και στην κρήτη.

Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι είναι κομμάτι των κοινωνικών αγώνων. Η υπεράσπισή τους είναι υπόθεση όλων όσων αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και ελευθερία απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Είναι όρος για τη συνέχιση και όξυνση του αγώνα. Οι σύντροφοι που επανακατέλαβαν τη Villa Amalias και η αγωνιστικότητα των αλληλέγγυων δείχνουν την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για να απαντήσουμε στην κρατική επίθεση, την τρομοκρατία και τον εκφασισμό που λεηλατούν την κοινωνική μας ζωή.

συνέλευση αναρχικών αντιεξουσιαστών σαλταδόροι

χανιά, γενάρης 2013

απόσπασμα κειμένου των 93 συλληφθέντων της 2^ης εκκένωσης της VillaAmalias

Ανακαταλάβαμε τη φυλασσόμενη Villa Amalias γνωρίζοντας ότι θα δεχτούμε επίθεση και προφανώς θα συλληφθούμε. Θα το ξανακάνουμε όσες φορές χρειαστεί και για αυτήν και για οποιονδήποτε άλλο κοινωνικό χώρο αντίστασης των από τα κάτω χτυπηθεί. Το ξαναλέμε ακούραστα: Δεν μας φοβίζουν ούτε τα όπλα τους, ούτε η λάσπη που πετάνε.

Με τη σημερινή ανακατάληψη αναδείξαμε ότι η ολομέτωπη επίθεση του κράτους που θέτει σήμερα στο στόχαστρο τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τις δομές του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος, όπως και τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, δεν είναι μονόλογος. Η καρδιά, η θέληση για αγώνα και η επιθυμία για έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας αποδεικνύονται πιο δυνατά από τους στρατούς τους.

Δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας νικήσουν, γιατί όσες δυνάμεις καταστολής κι αν επιστρατεύσουν δεν μπορούν να καταπνίξουν την αντίσταση, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη.

Δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας νικήσουν γιατί δεν είμαστε εκατό, είμαστε χιλιάδες. Είμαστε ένα κομμάτι του κόσμου που αγωνίζεται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, την κρατική τρομοκρατία και τον εκφασιμό. Κομμάτι των ντόπιων και μεταναστών εργαζόμενων, ανέργων, μαθητών, αντιστεκόμενων στις γειτονιές, διωκόμενων και φυλακισμένων αγωνιστών, που δεν σκύβουν το κεφάλι. Μαζί τους υψώνουμε μια γροθιά αντίστασης όπως τη στιγμή της σύλληψής μας.

Δικό μας όπλο είναι η αλληλεγγύη, την οποία νιώσαμε πολύ δυνατά σήμερα. Δύναμή μας οι συλλογικές αντιστάσεις.

Στους καιρούς των μνημονίων, η επιβαλλόμενη εξαθλίωση, η ολοένα εντεινόμενη φτωχοποίηση της κοινωνίας, αποτελούν το μέλλον που επιβάλλει το κράτος και ο καπιταλισμός. Σε αυτούς τους καιρούς, που η βία του συστήματος κλιμακώνεται και το κράτος μόνιμης έκτακτης ανάγκης εγκαθιδρύει τον ολοκληρωτισμό, η κοινωνική επανάσταση είναι ο μόνος δρόμος. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη στεκόμαστε συνειδητά στα πόδια μας, προτάσσοντας την αυτοοργάνωση, την αντίσταση, την αλληλεγγύη και επιχειρούμε να κάνουμε το ένα βήμα παραπάνω… Να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Στον καιρό που η κυρίαρχη συνθήκη είναι «θα τα χάσουμε όλα», εμείς αγωνιζόμαστε για την αντιστροφή της: «Να τα κερδίσουμε όλα!»

Αν δεν αλλάξουμε όλοι εμείς τα πράγματα, δεν θα το κάνει κανείς. Όλα συνεχίζονται…

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΘΥΕΛΛΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ VILLA AMALIAS, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ, ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΣΟΕΕ, ΤΟΝ 98 FM, ΤΟ ΣΤΕΚΙ XANADU, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΛΤΑ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Οι 93 συλληφθέντες της Villa Amalias

9/1/13

η προγραμματισμένη εκδήλωση της συνέλευσης αντιφασιστών/αντιφασιστριών, για την κυριακή 18/11 στα πευκάκια της νέας χώρας, δυστυχώς δε θα πραγματοποιηθεί λόγω καιρού

Η συνέλευση αντιφασιστών-στριων διοργανώνει αντιφασιστική εκδήλωση με χαριστικό παζάρι, δημιουργικό παιχνίδι για παιδιά, βιβλιοπωλείο την κυριακή 18/11 στις 15:00 στο πάρκο πευκάκια στη νέα χωρα και στις 17:30 θα ακολουθήσει προβολή της ταινίας “το μεγάλο κανόνι” .

Το κείμενο της εκδήλωσης μοιράζεται με ταυτόχρονη αφισοκόλληση στη γειτονιά της νέας χώρας και της χαλέπας καθώς και στο κέντρο.

και το κείμενο

Να μην ανεχτούμε κανένα πρόσωπο του φασισμού

Τα τελευταία τρία χρόνια δεχόμαστε μια βίαιη επίθεση με κατάργηση των κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων, διάλυση των όποιων δομών πρόνοιας (παιδεία, υγεία, κοινωνικά αγαθά κ.ά.) και την πλήρη υποτίμηση του επιπέδου διαβίωσης των εργαζομένων (πετσοκόματα μισθών, συντάξεων, κτλ). Με τον μπαμπούλα του δημόσιου χρέους το ελληνικό κράτος, ντόπιες και διεθνείς ελίτ, για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, προχωρούν σε μια ξεκαθαρά ταξική επίθεση με αποτέλεσμα ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση. Και ενώ ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια αντιστέκονται σ’ αυτή την επίθεση, βλέπουμε μέσα στο ρευστό κοινωνικό πεδίο να αναπτύσσονται μισαλλόδοξες ιδεοληψίες όπως ο φασισμός, υπό διάφορες μορφές.

ο κρατικός φασισμός

Προκειμένου να επιβάλλει τις μεταρρυθμίσεις το κράτος αφομοιώνει πρακτικές φασιστικής πολιτικής. Εξαπολύει διαρκές πογκρόμ εναντίον των μεταναστών, στήνει στρατόπεδα συγκέντρωσης (αρχικά μόνο για τους μετανάστες), κατασκευάζει δημόσιους κινδύνους υιοθετώντας ναζιστικές πρακτικές και λόγο για “υγειονομικές βόμβες” (οροθετικών γυναικών, μετανάστες). Οξύνει την καταστολή απέναντι σε κάθε κινητοποίηση, επεκτείνει τα βασανιστήρια, στιγματίζει (δημοσιοποίηση φωτογραφίων κατηγορούμενων αγωνιστών, καταγραφή παιδιών μεταναστών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, κ.ά.). Καλύπτει πλήρως τις δολοφονικές ρατσιστικές επιθέσεις των φασιστών, με την ανοχή ή και τη συνέργεια της αστυνομίας. Ενώ από τα media εξαγγέλεται ο ανελέητος πόλεμος ενάντια στον εσωτερικό εχθρό (κοινωνικοί αγωνιστές) και τις επικίνδυνες τάξεις (τους απόκληρους, τους απόβλητους), στηρίζοντας έμπρακτα την κρατική πολιτική. Το κράτος εκφασίζει το λόγο και τις πρακτικές του ως μια μέθοδο διαχείρισης της κρίσης· ως ένα μέσο ελέγχου και καταστολής της κοινωνικής οργής, ως προληπτική στρατηγική ενάντια στο ενδεχόμενο μιας κοινωνικής εξέγερσης.

ο παρακρατικός φασισμός

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον αναπτύσσεται ο παρακρατικός φασισμός που, κατά βάση, εκφράζεται από τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή τροφοδοτείται, και κοινωνικά, αλλά και από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό, ενώ προσφέρει άλλοθι για την έτσι κι αλλιώς ακροδεξιά στροφή της κρατικής πολιτικής. Με κρατική κάλυψη φτιάχνει τάγματα εφόδου και εφορμά εναντίον μεταναστών, κοινωνικών αγωνιστών, ομοφυλόφυλων κ.ά., μαχαιρώνει και δολοφονεί. Παρουσιάζεται ως αντισυστημική οργάνωση, αλλά οι “δραστηριότητές” της γίνονται με την προστασία της αστυνομίας, τη διαφήμιση από τα media και την τύφλα της δικαιοσύνης. Συντάσσεται με τους τραπεζίτες όταν, μαζί με την κυβέρνηση, μπλοκάρει επιτροπή για το σκάνδαλο ξεπουλήματος της Αγροτικής Τράπεζας. Συντάσσεται με τα αρχιλαμόγια του ποδοσφαίρου ψηφίζοντας τη νομιμοποίηση της φοροδιαφυγής των ΠΑΕ. Στήνει νέα δίκτυα πελατειακών σχέσεων και δουλεμπορίου μέσω “γραφείων εύρεσης εργασίας για έλληνες”, με μεροκάματο 18€ (κέρδη για τα αφεντικά, δουλεία για τους εργαζόμενους). Οποιαδήποτε άλλη “αγαθοεργία” δεν είναι παρά για την κατασκευή ενός δήθεν “κοινωνικού” προφίλ. Η χρυσή αυγή είναι εδώ και αποτελεί τη χρυσή εφεδρεία του συστήματος για τη διάσωσή του, για να διασπάσει την ενότητα των εκμεταλλευόμενων, για να κινητοποιήσει τα πιο αντιδραστικά μιάσματα ενάντια στους κοινωνικούς αγώνες, σε κάθε φωνή αντίστασης, για να επιβάλλει με απροκάλυπτη βία τα συμφέροντα των αφεντικών.

ο κοινωνικός φασισμός

Άμεσα συνδεδεμένη με τις παραπάνω μορφές είναι και η, εν μέσω κρίσης, μετεξέλιξη του διάχυτου ρατσισμού και εθνικισμού των προηγούμενων δεκαετιών, σε κοινωνικό φασισμό. Είναι η ιδεοληψία του μικρού ανθρωπάκου που σιχτιρίζει τους ξένους γιατί του “βρωμάνε”, του “παίρνουν τις δουλειές και τους άντρες”. Που μισεί όσα δεν μπορεί να φτάσει και να καταλάβει. Που βρίζει τους προδότες πολιτικούς και τη Μέρκελ, αλλά όχι τα ελληνικά αφεντικά που τρίβουν τα χέρια τους με τις μειώσεις μισθών και τις ιδιωτικοποιήσεις. Που δεν ασχολείται με τους έλληνες βιαστές, δολοφόνους και πρεζέμπορους, παρά μόνο όταν αυτοί είναι μετανάστες. Που γίνεται κτήνος, σκέφτεται μόνο πώς θα βολέψει την πάρτη του, κοιτάει με μνησικακία τους διπλανούς του και στο άκουσμα μιας δολοφονίας επιρρίπτει συλλογική ευθύνη στους μετανάστες και τους εκδιώκει. Είναι ο ανθρωπάκος που δε δίνει σημασία στην ποιότητα του ανθρώπου, παρά μόνο στα εθνικά και φυλετικά χαρακτηριστικά. Είναι ο μικροφασισμός της καθημερινότητας που υμνεί την “αρρενωπότητα”, την οικογένεια, την ιεραρχία, την τάξη και την ασφάλεια. Είναι αυτοί που ψάχνουν τραμπούκους για να δείρουν τους προδότες πολιτικούς στη βουλή, τον γείτονα που του παίρνει το χωράφι. Είναι κυρίως κομμάτια της έκπτωτης μικροαστικής τάξης που καταρρέει εν μέσω κρίσης και ψάχνουν ένα αποκούμπι στο φασισμό για να συγκρατήσουν τα συμφέροντά τους και ένα εξιλαστήριο θύμα για να εκτονώσουν την οργή τους.

για το ανάχωμα στο φασισμό

Τον τελευταίο καιρό το καθεστώς παρουσιάζει όσους μάχονται το φασισμό, αλλά και αυτούς που σθεναρά αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής τους, ως το άλο άκρο. Μέσα από τη “θεωρία των δύο άκρων” γίνεται προσπάθεια να ταυτιστούν οι κοινωνικοί αγώνες με τις φασιστικές συμμορίες και το κράτος να παρουσιαστεί ως ο “ουδέτερος” διαιτητής που πρέπει να επιβάλλει την τάξη. Είναι φανερό όμως, ιδιαίτερα από τα τελευταία παραδείγματα όξυνσης της καταστολής απέναντι στους αντιφασίστες σε αθήνα και πάτρα, ότι το κράτος κάθε άλλο παρά ουδέτερο είναι. Έχει διαλέξει “άκρο”, όπως και οι φασίστες το αφεντικό τους. Απέναντί τους όμως βρίσκονται τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες να αποτινάξουμε το φόβο και τη σιωπή που θέλουν να επιβάλλουν οι φασίστες στην καθημερινή ζωή· να οργανωθούμε συλλογικά ξεπερνώντας εθνικούς-φυλετικούς διαχωρισμούς που διασπούν την ενότητά μας· να αντισταθούμε συλλογικά στην καταλήστευση της ζωής μας. Εντοπίζοντας τον εχθρό στους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους πολιτικούς, τα αφεντικά, την αστυνομία, τους φασίστες να τους αντιπαλέψουμε με αξίες μας την αλληλεγγύη, την ισότητα και την αλληλοβοήθεια. Γιατί πάνω σε αυτές τις βάση θα βρούμε τους ταξικούς μας συμμάχους, για να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα παντού: στους δρόμους, τους χώρους εργασίας, τα σχολεία, τις σχολές, τις γειτονιές και τα χωριά. Είναι μέσα σε αυτά τα πλαίσια που πραγματοποιούνται αυτές οι εκδηλώσεις. Να συνευρεθούμε, να συζητήσουμε προβληματισμούς, να αναπτύξουμε σχέσεις αλληλεγγύης, να αναδείξουμε τη συλλογική μας δύναμη.

Να τσακίσουμε το φασιστικό μίσος

Ταξικοί/αντιφασιστικοί αγώνες, όχι εθνικοί

Αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων

Εκδηλώσεις στα Πευκάκια (Νέα Χώρα)

Κυριακή 18/11 στις 15:00

Χαριστικό παζάρι

Δημιουργικό παιχνίδια για παιδιά

βιβλιοπωλείο

Προβολή ταινίας: “Το μεγάλο κανόνι” με το Θ. Βέγγο

συνέλευση αντιφασιστριών/αντιφασιστών

νοέμβρης ’12, χανιά

 

 

το κείμενο σε pdf:  Εκδήλωση της συνέλευσης αντιφασιστών-στριων στη νέα χώρα

 

τρικάκια

 

ΓΛΕΝΤΙ ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 21/10, ΜΕΤΑ ΤΙΣ 17:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΠΛΑΝΤΖΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΩΝ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΡΙΩΝ

 

ΑΝ ΣΗΚΩΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ , ΔΕ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΩΜΟΙ ΝΑ ΣΕ ΣΗΚΩΣΟΥΝ

“Καλούμε τους αγωνιστές και όσους νοιώθουν πώς ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν είναι κενές λέξεις, αλλά στάση ζωής, να συνειδητοποιήσουν την ιστορική στιγμή που ζούμε και να πράξουν ανάλογα” (Απόσπασμα από το γράμμα των 15 συλληφθέντων της Κυριακής 30.09.12)

ΑΘΗΝΑ
Ενώ πραγματοποιείται αντιφασιστική μηχανοκίνητη περιπολία στο κέντρο της Αθήνας (30/9) στην οδό Φυλής γνωστή ομάδα φασιστοειδών προκαλεί την πορεία με ναζιστικούς χαιρετισμούς (ένας από αυτούς έχει παραδεχτεί στο face-book την συμμετοχή του στο σπάσιμο των γραφείων της Τανζανικής κοινότητας και στο παρολίγον λιντσάρισμα της δικηγόρου Κουρτοβικ λίγες μέρες νωρίτερα). Η απάντηση από τους αντιφασίστες είναι άμεση. Άμεση όμως είναι για ακόμη μια φορά και η απάντηση των μπάτσων για να διαφυλάξουν την ασφάλεια των φασιστών. Ακολουθούν συγκρούσεις σώμα με σώμα των αντιφασιστών με την ομάδα Δέλτα, ανθρωποκυνηγητό και συλλήψεις συνολικά 15 αντιφασιστών. Οι συλληφθέντες εξευτελίζονται και βασανίζονται κατά τη διάρκεια της σύλληψης και της κράτησής τους στη ΓΑΔΑ ακόμα και με χρήση όπλου ηλεκτροσόκ ‘tazer’, με λέηζερ και φακούς στα μάτια και χωρίς δικηγόρους και πόσιμο νερό για 19 ώρες. Την επόμενη στα διακαστήρια, και έπειτα από πλήθος δικαστικών αυθαιρεσιών, οι κατηγορίες αναβαθμίζονται σε κακουργήματα, λόγω του κουκουλονόμου (φορούσαν κράνη στις μηχανές). Στο τέλος της διαδικασίας τα ΜΑΤ επιτίθενται στους εκατοντάδες αλληλέγγυους, ακολουθεί κυνηγητό, προσαγωγές και συλλήψεις 4 εξ αυτών. Ξεκινάει δεύτερος γύρος σωματικής και ψυχολογικής βίας (γδύσιμο, ξύλο, σεξιστικά σχόλια κ.τ.λ) που θυμίζει ολοκληρωτικά καθεστώτα. Τελικά οι 4 αλληλέγγυοι συλληφθέντες, μετά από 3 μέρες παράτυπης κράτησης τους, αφήνονται ελεύθεροι, όπως και οι 15 με περιοριστικούς όρους όμως και εγγυήσεις συνολικού ύψους 45.000€.

ΠΑΤΡΑ
Στις 11/10 ομάδα 20 Χρυσαυγιτών εξοπλισμένη με κράνη και αλυσίδες, επιχειρεί να επιτεθεί στην κατάληψη
Μαραγκοπούλειο. Οι προθέσεις τους γίνονται αντιληπτές από ομάδα αντιφασιστών που τους απωθεί. Δυόμιση ώρες μετά, σε διαφορετικά σημεία της πόλης προσάγονται 9 άτομα και εν τέλει συλλαμβάνονται 4 με βαρύτατες κατηγορίες (απόπειρα ανθρωποκτονία, κ.ά.) κινδυνεύοντας ακόμα και με προφυλάκιση με βάση τις ψευδείς και νομικά καθοδηγούμενες καταθέσεις χρυσαυγιτών. Οι 4 συλληφθέντες τελικά αφήνονται ελεύθεροι ως τη δίκη με περιοριστικούς όρους.
Όσο η κρίση βαθαίνει, ο φασισμός θα αποτελεί ένα από τα χαρτιά των κυρίαρχων για να επιβάλουν τους όρους τους, στην προσπάθειά τους να πατάξουν όσους αντιστέκονται. Ο αγώνας λοιπόν ενάντια στο φασισμό είναι και αγώνας ενάντια στην κυριαρχία. Έτσι οι αντιστεκόμενοι οφείλουμε να σταθούμε με αξιοπρέπεια απέναντι του και να τον πολεμήσουμε με τα μέσα μας, για την περαιτέρω επιβίωση μας.
Σε πολλές πόλεις τον τελευταίο καιρό υπάρχουν κοινωνικά κομμάτια που πολεμάνε ενάντια στο φασισμό με κάθε κόστος και έχουν καταφέρει να καταρρίψουν το μύθο των αήττητων ναζιστικών ορδών. Η τακτική του κράτους που ακολούθησε απέναντι στο μαχητικό αντιφασισμό σε αθήνα και πάτρα, είναι η όξυνση της καταστολής σε όλα τα επίπεδα. Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρο ότι πλέον δε θα αφήσει έτσι έυκολα να καεί το τελευταίο του όπλο εκείνο του φασισμού, απέναντι στους αγωνιζόμενους.
Η απάντηση μας πρέπει να ‘ναι πιο ηχηρή όσο ποτέ, απέναντι στα σχέδια της κυριαρχίας να διασώσει τον καπιταλισμό. Δεν έχουμε να κάνουμε με πόλεμο δύο άκρων όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Έχουμε να κάνουμε με πόλεμο δύο κόσμων. Από την μια ο κόσμος του ρατσισμού, της υποταγής και του φόβου και από την άλλη ο κόσμος της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης.

Να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να δημιουργήσουμε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αντιστασης και αλληλεγγύης σε πόλεις, χωριά, γειτονιές. Έμπρακτη αλληλεγγύη στους διωκόμενους αντιφασίστες-στριες σε αθήνα και πάτρα.

ΓΛΕΝΤΙ ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ 21/10, ΜΕΤΑ ΤΙΣ 17:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΠΛΑΝΤΖΙΑΣ

συνέλευση αντιφασιστών – αντιφασιστριών
Χανιά, Οκτώβρης 2012