κείμενο ενάντια στους πολέμους και τα χημικά που αυτοί παράγουν, που μοιράζεται στο κέντρο και τις γειτονιές της πόλης των χανίων.
ΧΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΤΕΡΑΤΑ
Από τα μέσα φεβρουαρίου έχει ξεκινήσει με άκρα μυστικότητα μια επιχείρηση μεταφοράς και καταστροφής του χημικού οπλοστασίου της συρίας στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ κρήτης και ιταλίας. Τόνοι χημικών όπλων κάνουν ήδη βόλτες στην μεσόγειο (μια θάλασσα με μικρό ποσοστό ανανέωσης υδάτων) με ένα σαπιοκάραβο (36 ετών, χωρίς στεγανά, με μονό κύτος) πραγματοποιώντας μια μέθοδο καταστροφής που δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ ξανά εν πλω σε μεγάλη κλίμακα. Η έλλειψη σχεδιασμού, η βιασύνη και η προχειρότητα με την οποία πραγματοποιείται η διαδικασία είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε μια ακόμη περιβαλλοντική καταστροφή από τις αναρίθμητες που έχει προκαλέσει η πολεμική και καπιταλιστική μηχανή.
Σε τοπικό επίπεδο παρακολουθούμε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας από άρχοντες (δημάρχους,περιφερειάρχες), κόμματα και επιχειρηματίες οι οποίοι (όλος τυχαίως πριν ξεκινήσει η τουριστική σεζόν και εν όψη εκλογών) “ευαισθητοποιήθηκαν” για το περιβάλλον. Τόσα χρόνια βέβαια, αδιαφορούν για την καταστροφή που έχει προκληθεί στο νησί από την τουριστική βιομηχανία, τις βιομηχανικές ΑΠΕ και όχι μόνο. Χαρακτηριστικό της υποκρισίας αυτής είναι πως κανένας από αυτούς δεν μιλάει για την νατοϊκή βάση της σούδας, στην οποία σταθμεύουν πυρηνοκίνητα πολεμικά πλοία και υποβρύχια, αλλά και φρεγάτες με χημικά όπλα. Όλοι αυτοί οι τοπικοί παραγοντίσκοι που τώρα νοιάζονται για τα χημικά όπλα δεν αναφέρονται ποτέ στον θάνατο που σκορπάνε τα πλοία και τα αεροπλάνα που φεύγουν από την σούδα. Ούτε φυσικά και για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που εξαναγκάζονται να γίνουν πρόσφυγες λόγω των πολέμων. Και γιατί άραγε, αφού τα ντόπια αφεντικά αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες σαν φτηνούς εργάτες και παράλληλα πλουτίζουν από τις εξόδους των στρατιωτών αλλά και από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της βάσης. Στα χανιά άλλωστε έχουμε σχεδόν εξοικειωθεί με τους ήχους ενός μαχητικού-βομβαρδιστικού αεροπλάνου πάνω από τα κεφάλια μας. Ένας ήχος που σπέρνει τρόμο σε μια γειτονιά στην λωρίδα της γάζας, για τους χανιώτες είναι μια ακουστική ενόχληση λίγων δευτερολέπτων.
Το ελληνικό κράτος ως μια ακόμα ιμπεριαλιστική μηχανή συμμετέχει στην νατοϊκή συμμορία, πραγματοποιεί κοινές ασκήσεις με άλλα τρομο-κράτη, συμμετέχει στην καταστολή εξεγέρσεων (αραβική άνοιξη), εισβάλει σε αφρικάνικες χώρες και άλλου (ιρακ, αφγανιστάν…), και όλα αυτά για τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των δυτικών κρατών. Η γεωπολιτική θέση του ελλαδικού χώρου φέρνει το ελληνικό κράτος στο προσκήνιο των γεωστρατηγικών εξελίξεων και κάθε εληνική κυβέρνηση δεν χάνει την ευκαιρία να το εκμεταλλευτεί (οικονομική επέκταση στα βαλκάνια, λαθρεμπόριο καυσίμων, κατασκευαστικές εταιρείες σε λεηλατημένες χώρες,…). Το άλλοθι τους για να νομιμοποιηθούν στα μάτια του κόσμου είναι η μόνιμη εθνικιστική ρητορεία για τους εξωτερικούς εχθρούς του έθνους που καραδοκούν. Έτσι ακόμα και σε μια περίοδο κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος βλέπουμε τον εξοπλιστικό προϋπολογισμό του κράτους να διογκώνεται αντιστρόφως ανάλογα με την λεηλασία που επιχειρεί σε μισθούς, συντάξεις, και δημόσιες δομές (υγεία, παιδεία, κτλ).
Γίνεται ολοφάνερο λοιπόν ότι το ζήτημα δεν είναι η διαδικασία της καταστροφής των χημικών όπλων ούτε μόνο η ύπαρξη τους, αλλά γι’ αυτό που προορίζονται: τον πόλεμο. Ο πόλεμος είναι η ατμομηχανή του καπιταλισμού και της κυριαρχίας των κρατών. Είναι ένας ακόμα τρόπος να κρατήσουν τους υπηκόους τους υποτελείς και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους (οικονομικά και γεωπολιτικά) χωρίζοντας τους λαούς. Είναι αυτό που παράγει εκατομμύρια μετανάστες που όταν δεν δολοφονούνται στα σύνορα του δυτικού κόσμου, γίνονται οι αόρατοι παρανομοποιημένοι εργάτες των δυτικών μητροπόλεων. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν εξουσιαστή να λεηλατήσει την φύση. Δεν θα πολεμήσουμε κανένα πόλεμο για τα συμφέροντα των πολυεθνικών.
ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΥΤΕ ΧΗΜΙΚΟΣ
Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ