κείμενο για τα κοινωνικά αγαθά, που καλεί στην πορεία της παρασκευής 14/2 στις 18:00 στην πλ. Αγοράς και μοιράζεται στο κέντρο και τις γειτονιές της πόλης των χανίων.
Στέγη, ρεύμα, νερό, υγεία, παιδεία, μεταφορές είναι κοινωνικά αγαθά, όχι εμπορεύματα
Τα μνημόνια και τα υπόλοιπα μέτρα αναδιάρθρωσης απ’ το 2010, δεν αφορούν κάποιες αναγκαίες περικοπές για να ξεπληρωθεί το δημόσιο χρέος. Αυτά είναι (ή ήταν) δικαιολογίες για τους ευκολόπιστους. Πλέον δεν πείθουν κανέναν. Έχουμε να κάνουμε με μια συνολική ανατροπή και ανασυγκρότηση σε νέες βάσεις του ίδιου του πυρήνα των ταξικών και κοινωνικών σχέσεων που δομήθηκαν στα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση. Έτσι κοινωνικά αγαθά όπως η στέγη, το ρεύμα, το νερό, η υγεία, η παιδεία και οι μεταφορές μπαίνουν στην κλίνη του προκρούστη και προσαρμόζονται στη σε νέα συνθήκη.
Μέχρι πρότινος, γι’ αυτά τα αγαθά είτε υπήρχε κάποια κρατική “μέριμνα”, είτε λόγω μισθού υπήρχε η δυνατότητα χρήσης τους από κάποια τμήματα του πληθυσμού. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπήρχαν κοινωνικά στρώματα για τα οποία σε καμία περίπτωση δεν ήταν αυτονόητα όπως οι μετανάστες και οι περιθωριοποιημένοι. Απλώς τώρα η συνθήκη του αποκλεισμού από τα αγαθά αυτά επεκτείνεται με βία σε όλο και ευρύτερα τμήματα. Όσον αφορά τη στέγη οι άνεργοι/αποκλεισμένοι όλο και πληθαίνουν και όταν τα όρια της “ανοχής” των ιδιοκτητών ξεπερνιούνται η αδυναμία πληρωμής του ενοικίου οδηγεί σε εξώσεις. Την ίδια ώρα η τρισκατάρατη ιδιοκτησία αφήνει χιλιάδες σπίτια να σαπίζουν είτε λόγω διαφωνιών των κληρονόμων είτε γιατί δεν συμφέρει να φτιαχτούν και αφήνονται επίτηδες για να πουληθούν ή να κατεδαφιστούν. Ταυτόχρονα έχει εδώ και καιρό ανοίξει η συζήτηση για κατασχέσεις στην πρώτη κατοικία από τις τράπεζες (που μέχρι τώρα είναι μπλοκαρισμένες, όχι γιατί κόπτονται για τους άστεγους που θα δημιουργήσουν, αλλά για να μην καταρρεύσει η αγορά ακινήτων). Τα τιμολόγια του ρεύματος ανεβαίνουν κατακόρυφα, μαζί με τα δημοτικά τέλη και τα χαράτσια που φορτώνονται στους λογαριασμούς, ενώ είτε η ΔΕΗ είτε ιδιώτες υπεργολάβοι κόβουν μαζικά τα ρεύματα, απ’ την αδυναμία πληρωμής τους. Και στο νερό πρόσφατα άλλαξε η τιμολόγησή του με διαβαθμίσεις κλίμακας στην χρήση του, ενώ μεσοπρόθεσμα έχει μπει στο πλάνο της ιδιωτικοποίησης (βλ. την περίπτωση π.χ. της Θεσσαλονίκης ή τα σχέδια που συνδέονται με τα υδροηλεκτρικά πάρκα με βάση τις ανεμογεννήτριες). Στην υγεία τιμολογούνται εξετάσεις, αλλάζουν τις ταξινομήσεις φαρμάκων που καλύπτονται ή όχι από ασφάλιση, διαλύουν ασφαλιστικά ταμεία, ανοίγουν απογευματινά ιατρεία επί πληρωμή σε κρατικά νοσοκομεία, βάζουν εισιτήρια, απολύουν γιατρούς, κυνηγούν μετανάστριες εργαζόμενες ως αποκλειστικές κτλ. Στο ίδιο μήκος και η παιδεία με εντατικοποίηση των εξετάσεων, ισχυρότερους ταξικούς φραγμούς για άνοδο στις βαθμίδες, απολύσεις εκπαιδευτικών, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων. Στις μεταφορές εδώ και χρόνια τα εισιτήρια ακριβαίνουν συνεχώς, οι έλεγχοι εντατικοποιούνται (με αποτέλεσμα ακόμα και νεκρούς, όπως ο Θ. Καναούτης), τα διόδια μπαίνουν το ένα μετά το άλλο. Το κράτος έκτακτης ανάγκης και τα αφεντικά κατηγοριοποιούν και αξιολογούν τους χρήσιμους και τους άχρηστους, ποιοι αξίζει να ζουν και ποιοι όχι.
Το κενό που αφήνει η υποχώρηση του κράτους πρόνοιας έρχονται να συμπληρώσουν πλήθος φιλανθρωπικών οργανώσεων της εκκλησίας, των δήμων, ΜΚΟ και των media (βλ. Σκάι). Όλοι αυτοί πουλούν ανθρωπισμό και πρόσκαιρη ανακούφιση για να νομιμοποιήσουν την άθλια ύπαρξή τους. Έρχονται να κατευνάσουν την κοινωνική οργή, ώστε να μη στραφεί στους άμεσους υπαίτιους, το κράτος και τα αφεντικά. Ενδεικτικά στα χανιά μετά το θάνατο αστέγου ο Δήμος άνοιξε το γηροκομείο και το γήπεδο στην παλιά ηλεκτρική και όταν κόπασε ο θόρυβος έβαλε τους μπάτσους να τους πετάξουν έξω, ενώ όταν άστεγος κατέλαβε πρόσφατα κτίριο του πολυτεχνείου αμέσως τον πέταξαν έξω δείχνοντας ξεκάθαρα πως ούτε “λύση” θέλουν να “προσφέρουν”, ούτε να ανεχτούν ριζοσπαστικές μορφές λύσης των κοινωνικών αναγκών που ξεφεύγουν από τα όρια κράτους και φιλανθρωπίας.
Στον αντίποδα της φιλανθρωπίας οι ίδιοι οι κοινωνικοί αγώνες έθεσαν το ζήτημα της ανάγκης της αυτοοργάνωσης των κοινωνικών αναγκών με όρους αντιεμπορευματικούς, αλληλοβοήθειας και ενίσχυσης της ταξικής αλληλεγγύης. Κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, χαριστικά παζάρια, καταλήψεις κτιρίων, απαλλοτριώσεις ρεύματος, άρνηση πληρωμής εισιτηρίων, διοδίων, χαρατσιών ξεπηδούν σαν πρακτικές που εμπλουτίζονται με αγωνιστικά πολιτικά περιεχόμενα ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά. Ενάντια στις λογικές της κρατικοποίησης και τα ψίχουλα της φιλανθρωπίας των αφεντικών, προτάσσουμε τη συλλογική επανοικειοποίηση των κοινωνικών αγαθών. Ενάντια στην ιδιοκτησία (ιδιωτική ή κρατική) προτάσσουμε τη συλλογική και ελεύθερη χρήση τους. Συνδέουμε τους επιμέρους αγώνες, επιδιώκουμε τη δικτύωση των αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών δομών αλληλοβοήθειας μέσα στα πλαίσια του συνολικότερου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Για να τελειώνουμε μια και καλή με τους δυνάστες της ζωής μας.
ΠΟΡΕΙΑ • Παρασκευή 14/2 • πλ. Αγοράς στις 18:00
συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι”
