και μικροφωνική αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας (11-12/6)
Την παρασκευή 11/2 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στους μετανάστες απεργούς πείνας, στην πλατεία της Αγοράς, από τη συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες. Από τις 18:00 και για δύο ώρες μοιραζόταν και διαβαζόταν το κείμενο της συνέλευσης, ενώ υπήρχε και αναρτημένο πανό.
Το σάββατο 12/2 πραγματοποίηθηκε πορεία με συγκέντρωση στις 12:00 στην πλατεία της Αγοράς. Στην πορεία, εκτός από τη συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες, καλούσαν ο σύλλογος φοιτητών Π.Κ, σύλλογος μεταπτυχικών, στέκι μεταναστών και άλλες αριστερές συλλογικότητες και οργανώσεις. Επίσης υπήρχε και μπλοκ από μετανάστες. Η πορεία με περίπου 230 διαδηλωτές κατευθύνθηκε προς τις γειτονιές της Νέας Χώρας.
Κατά τη διάρκεια της πορείας μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα διαφόρων πολιτικών συλλογικοτήτων σε περαστικούς, πόρτα-πόρτα και σε αμάξια, ενώ γράφτηκαν και αρκετά συνθήματα με σπρέυ. Ο κόσμος γενικά ζητούσε να πάρει κείμενα, ενώ δεν έλειψαν και οι κλασικοί “περίεργοι”. Σε μια περίπτωση περαστικός που πήγε να απωθήσει συντρόφισσα που μοίραζε κείμενα, πήρε την απάντηση που του άξιζε. Πίσω από την πορεία ακολουθούσαν αστυνομικές δυναμεις με ασφαλίτες. Η πορεία αφότου διέσχισε στενά της γειτονιάς, επέστρεψε προς το κέντρο περνώντας από το δημαρχείο, όπου ήταν παρατεταγμένη διμοιρία. Η πορεία κατέληξε στην πλατεία της Σπλάντζιας.
Όλη τη βδομάδα πριν την πορεία κολλήθηκαν περίπου 1.000 αφίσες και μοιράστηκαν χιλιάδες κείμενα στο κέντρο και στις γειτονιές της Χαλέπας, του Άνω-Κάτω Κουμ Καπί, των Παχιανών και της Νέας Χώρας.
Μικροφωνική πραγματοποιήθηκε στις 8/2 σε ένδειξη αλληλεγγύης στη Φαίη Μέγιερ, από Αναρχικοούς-ές, αντιεξουσιαστές-ριες για την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο
ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΦΑΝΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ
«Παρασκευή 15.00 έγινε η απαγωγή μου, την ώρα που έβγαινα από το σπίτι να πάω στο φροντιστήριο όπου διδάσκω. Τουλάχιστον δέκα άτομα με κουκούλες, αφού μου φόρεσαν κι εμένα κουκούλα, με πήγαν στον 12ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. χωρίς να μου πουν ούτε μια λέξη. Εκεί αφού με ανέκριναν έξι άτομα, μου έδειξαν μια φωτογραφία όπου βρισκόμουν εγώ και ο φίλος και σύντροφος Χρήστος Πολίτης. Με ρώτησαν αν τον γνωρίζω και μόλις τους απάντησα θετικά, ότι είναι ένας ακόμη που έχετε στείλει φυλακή άδικα, ο επικεφαλής διέταξε βαρύγδουπα «κανονικά, πάμε τις διαδικασίες».
Φαίη Μέγιερ
Στις 14/01/11 συλλαμβάνεται η Φαίη Μέγιερ από τους τρομοκράτες της αντιτρομοκρατικής. Την προηγούμενη μέρα συλλαμβάνουν 4 άτομα του αναρχικού χώρου για τα οποία εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για εμπρηστική ενέργεια που είχε πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια τα δαιμόνια μυαλά της αντιτρομοκρατικής συνδέουν τη Φαίη και τα άλλα 4 άτομα με ανύπαρκτη τρομοκρατική οργάνωση. Το κατηγορητήριο στήνεται αυτόματα στα εργαστήρια της αστυνομίας με μόνο στοιχείο τη φιλική της σχέση με έναν από τους συλληφθέντες.
Παράλληλα η αστυνομία δίνει τη σκυτάλη στα ΜΜΕ δημιουργώντας ένα όργιο παραπληροφόρησης με στόχο την «τηλε»καταδίκη των συλληφθέντων πριν ακόμα γίνουν γνωστές οι κατηγορίες που τους αποδίδονταν. Το σενάριο των μπάτσων παρουσιάζει τη Φαίη σαν κόρη μελών της Ε.Ο RAF που έδρασε στη Γερμανία. Το σενάριο φάνταζε ωραίο στα μυαλά των αξιωματικών της «αντιτρομοκρατικής», όπως άλλωστε και στα μυαλά των δημοσιοκάφρων που το αναπαράγουν αυτούσιο. Το σενάριο αυτό αποδείχθηκε εντελώς ηλίθιο όταν ο υποτιθέμενος νεκρός από πιστολίδι με μπάτσους πατέρας της Φαίης βρέθηκε με σάρκα και οστά να ζει στη Γερμανία. Καθώς και η μητέρα της από μέλος της RAF για την οποία εκρεμμούσε διεθνές ένταλμα σύλληψης, αποδεικνύεται ότι το μόνο κοινό στοιχείο που έχει με την RAF είναι απλά μια συνωνυμία. Το καθεστώς , οι μηχανισμοί του και τα παπαγαλάκια τους ξεγυμνώθηκαν επιβεβαιώνοντας ότι το «η αστυνομία σας μιλάει μέσα από τα δελτία των ειδήσεων» δεν είναι απλά ένα σύνθημα, αφού και οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι: «Εμείς απλά αναπαράγουμε ότι μας λέει η αστυνομία».
Η υπόθεση της Φαίη δε διαφέρει από άλλες υποθέσεις στην ουσία της. Η στρατηγική τους είναι ίδια και έχει εφαρμοστεί σε αρκετούς αγωνιστές. Πολλοί έχουν συρθεί σε δίκες, πολλοί έχουν φυλακιστεί με στοιχεία που κατασκευάζονται στα εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ και διοχετεύονται στα ΜΜΕ. Η Φαίη δεν διώκεται απλά λόγω των φιλικών της σχέσεων, διώκεται κυρίως λόγω της δράσης της ως αναρχική. Το καθεστώς θέλει να «βγάλει από τη μέση» αυτούς που αντιστέκονται, αυτούς που με πράξεις και λόγο βρίσκονται απέναντι στις επιλογές του. Η καταστολή και η κατασυκοφάντηση του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου έχει ενταθεί λόγω της θέσης που έχει πάρει απέναντι στο υπάρχον, ειδικά μετά το Δεκέμβρη του ’08, που ολοένα και περισσότερα κομμάτια του, επιλέγουν να επιτεθούν με όλα τα μέσα. Τα τελευταία χρόνια οι ιδέες και οι πρακτικές αυτές διοχετεύονται και σε άλλα κοινωνικά κομμάτια που επιλέγουν δίκαια να επιτεθούν στο ανθρωποφάγο κράτος και τους θεσμούς του. Άμεσο είναι το παράδειγμα του αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, της Λευκίμμης και άλλων περιπτώσεων όπου υιοθετήθηκαν πρακτικές κοινωνικής αντιβίας, οι απεργίες της 5ης Μάη και 15ης Δεκέμβρη, καθώς και οι δράσεις ενάντια στα διόδια και την αύξηση του εισιτηρίου στα ΜΜΜ, οι οποίες οργανώθηκαν με βάση ακηδεμόνευτες και αδιαμεσολάβητες λογικές. Έτσι τα όρια της καταστολής δεν περικλείουν μόνο τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και οποιονδήποτε άλλο αποφασίσει να πάρει θέση μάχης απέναντι στις κρατικές επιλογές. Το παραπάνω έρχεται να μας θυμίσει και η αναβάθμιση του κρατικού οπλοστασίου (βλέπε καινούργιο τρομονόμο, χρήση καμερών).
Για μας το ζήτημα της καταστολής τοποθετείται ακριβώς σε σχέση με τη θέση μάχης που παίρνει ο καθένας. Αυτή μας η θέση απεμπλέκει το ζήτημα της καταστολής και της αλληλεγγύης από τις έννοιες «αθώος» ή «ένοχος» της δικαιοσύνης του καθεστώτος. Σε καμία περίπτωση δεν πέφτουμε στην παγίδα να υπογράψουμε χαρτί πολιτικών φρονημάτων. Οι πολιτικοί κρατούμενοι υφίστανται την ομηρία του κράτους ακριβώς για τη θέση που έχουν λάβει στον κοινωνικό πόλεμο. Είτε έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τις πράξεις τους, είτε βρίσκονται αιχμάλωτοι μέσω κατασκευασμένων κατηγορητηρίων, η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη, μακριά από διαχωρισμούς και αφορισμούς.
Η Φαίη τις επόμενες μέρες πρόκειται να περάσει από συμβούλιο που θα αποφασίσει την προφυλάκισή της ή όχι.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΦΑΙΗ ΜΕΓΙΕΡ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Αναρχικοί-ές, αντιεξουσιαστές-ριες για την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους
Στις 25 Γενάρη 300 μετανάστες, αφήνουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκινούν με δική τους απόφαση απεργία πείνας. Κύρια αιτήματά τους είναι “η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ίσα πολιτικά, κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζόμενους και εργαζόμενες”. Επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν τα σώματά τους ως ύστατο μέσο αγώνα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή. Οι 250 από αυτούς εγκαθίστανται σε υπό ανακαίνιση και χωρίς καμία εκπαιδευτική ή διοικητική λειτουργία κτίριο της Νομικής στην Αθήνα και 50 στο Εργατικό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη.
Από την πρώτη μέρα η απεργία πείνας βάλλεται με κάθε τρόπο. Κυβερνητικοί παράγοντες, κόμματα, πανεπιστημιακοί, και φυσικά τα ΜΜΕ σχηματίζουν ένα ενιαίο μέτωπο συκοφαντώντας και λασπολογώντας, σε μια προσπάθεια απομόνωσης του αγώνα των μεταναστών, ως κεντρική πολιτική επιλογή. Παράλληλα, αποσιωπώντας την ίδια την απεργία πείνας και τα αιτήματά της, επιτίθενται στην κοινωνική κατάκτηση του ασύλου, δράττοντας έτσι την ευκαιρία να επαναφέρουν το ζήτημα της κατάργησής του, ως ένα πεδίο από το οποίο αναπτύσσονται αγώνες.
Την τρίτη μέρα της απεργίας πείνας πρυτανικές αρχές δίνουν την εντολή για άρση ασύλου. Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, δυνάμεις από όλα τα σώματα της αστυνομίας, επιβάλλουν μια χουντικού τύπου απαγόρευση κυκλοφορίας στο κέντρο της Αθήνας και περικυκλώνουν ασφυκτικά το κτίριο της Νομικής. Άμεσα, χιλιάδες αλληλέγγυοι συγκεντρώνονται στην ευρύτερη περιοχή της Νομικής, ενώ δράσεις, συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης πραγματοποιούνται σε πολλές πόλεις της επαρχίας (Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Πάτρα, Γιάννενα, Μυτιλήνη, Βόλος, Θεσσαλονίκη και αλλού). Υπό την απειλή αστυνομικής εισβολής πραγματοποιούνται διαπραγματεύσεις μέχρι αργά τη νύχτα, όταν οι μετανάστες τελικά αναγκάζονται να αποχωρήσουν και να εγκατασταθούν σε άλλο κτίριο. Ένα κτίριο που δεν παραχωρείται, όπως προσπάθησαν να παρουσιάσουν τα media, αλλά χρησιμοποιείται επί πληρωμή. Δεν πληρεί ούτε καν τις βασικές προϋποθέσεις, αφού ο «φιλάνθρωπος» ιδιοκτήτης αρνείται να ανοίξει τους υπόλοιπους ορόφους με αποτέλεσμα οι μισοί απεργοί να κοιμούνται στο προαύλιο, στοιβαγμένοι σε σκηνές υπό βροχή. Παράλληλα, ο Ραγκούσης δίνει με περίσσιο θράσος τελεσίγραφο 15 ημερών (λήγει στις 11/2) στους μετανάστες για την αποχώρησή τους από το κτίριο. Δηλώνει ότι στην αντίθετη περίπτωση θα εκκενωθεί το κτίριο με επέμβαση της αστυνομίας και οι απεργοί πείνας θα απελαθούν. Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, οι μετανάστες εμμένουν στην αξιοπρεπή επιλογή τους για συνέχιση του αγώνα.
Στα Χανιά ειδικότερα στις 27/1, πραγματοποιείται αυθόρμητη πορεία περίπου 250 ατόμων στο κέντρο της πόλης, η οποία σταμάτησε για κάποια ώρα στο δημαρχείο. Εκεί, δυνάμεις των ΜΑΤ και ασφαλίτες με κράνη επιτίθενται απρόκλητα στους διαδηλωτές με δακρυγόνα-ασφυξιογόνα, ξύλο και πέτρες, καθιστώντας σαφή την ολοένα αυξανόμενη καταστολή στην πόλη απέναντι σε όσους επιλέγουν να αντιστέκονται. Ως απάντηση, την επόμενη μέρα πραγματοποιείται νέα πορεία στις γειτονιές του Άνω και Κάτω Κουμ Καπί.
Συνεχίζοντας την τακτική της αδιαλλαξίας, του εκφοβισμού και της καταστολής, οι διαχειριστές της εξουσίας επιλέγουν να οξύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Στις 31/1 ο εισαγγελέας καλεί 5 αλληλέγγυους να καταθέσουν ως ύποπτοι για τις κατηγορίες της «παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών», της «διατάραξης οικιακής ειρήνης» και της «φθοράς ξένης ιδιοκτησίας». Παράλληλα, το υπουργείο εσωτερικών εκδικητικά καταργεί υπουργική απόφαση μέσω της οποίας είχαν νομιμοποιηθεί, για λόγους υγείας, οι 15 μετανάστες απεργοί πείνας στα Χανιά το 2008. Τέλος, το Σαββατοκύριακο 5-6/2, δυνάμεις των ΜΑΤ περικυκλώνουν το πολυτεχνείο και την ΑΣΟΕΕ στην Αθήνα, απαγορεύουν την είσοδο σε οποιονδήποτε, σε μια προσπάθεια να καταργηθεί το άσυλο στην πράξη. Οι παραπάνω κινήσεις μόνο τυχαίες δεν είναι. Είναι σαφές πως η κυριαρχία αναγνωρίζει και υπολογίζει όσο ποτέ άλλοτε αυτούς που αγωνίζονται. Επιχειρεί να αποτρέψει κάθε έκφραση κοινωνικής αντίστασης, να ποινικοποιήσει την ίδια την αλληλεγγύη, καταργώντας ακόμα και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων (άσυλο, εργασιακά δικαιώματα).
Οι πολεμικές επιχειρήσεις της Δυτικών κρατών, αλλά και τα απολυταρχικά καθεστώτα σε περιοχές της Αφρικής, της Ασίας και των Βαλκανίων, η φτώχεια και η εξαθλίωση, είναι που δημιουργούν με βίαιο τρόπο τα μεταναστευτικά ρεύματα. Οι μετανάστες, ως φτηνά εργατικά χέρια, γίνονται αντικείμενο μιας άγριας εκμετάλλευσης και αποτελούν την πρώτη ύλη για τους αδηφάγους μηχανισμούς “ανάπτυξης” των ευρωπαϊκών κρατών. Όταν η “ανάπτυξη” δίνει τη θέση της στην εποχή της “οικονομικής” κρίσης έρχεται η ώρα των μαζικών απελάσεων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των φραχτών και της “εταιρείας” συνοριοφυλάκων των μισθοφόρων της Frontex. Τα οράματα της “αειφόρου ανάπτυξης” και της υλικής ευμάρειας αντικαθίστανται από τη σωτηρία της πατρίδας και του έθνους, την ένταση του ρατσιστικού λόγου και την υιοθέτηση φασιστικών πρακτικών.
Το κράτος, με την καθοριστική συμβολή των ΜΜΕ, επιλέγει να διαχειριστεί μια από τις πολλές εστίες κοινωνικής έντασης. Ταυτόχρονα προσπαθεί να μεταθέσει το δημόσιο διάλογο, από τα ζητήματα της κρίσης σε αυτό της μετανάστευσης, στοχοποιώντας του μετανάστες ως τη ρίζα του προβλήματος. Μέσα από μια μακροχρόνια προσπάθεια ενίσχυσης του εθνικού φρονήματος και αβανταρίσματος των φασιστικών συμμοριών υπό το μανδύα των “αγανακτισμένων” πολιτών, τα ΜΜΕ αναπαράγουν και προωθούν εμετικές και ρατσιστικές ιδεοληψίες. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, 300 μετανάστες επιλέγουν να βγουν απ’ την αφάνεια και να αγωνιστούν, προτάσσοντας τα ίδια τους τα σώματα, για μια αξιοπρεπή ζωή. Η ίδια η πρακτική της απεργίας πείνας, το γεγονός ότι ένα από τα πιο καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας επιλέγει να αντισταθεί με τόσο δυναμικό και μαζικό τρόπο, καθώς και ο φόβος να αναζωπυρωθούν ήδη υπάρχουσες εστίες αγώνα (αφγανοί στα προπύλαια, ιρανοί-παλαιστίνιοι στο πολυτεχνείο) και να δημιουργηθούν νέες, είναι που κάνει την επίθεση και την προπαγάνδα τόσο λυσσαλέα. Πόσο μάλλον όταν η επιδίωξη της νομιμοποίησης χωρίς προϋποθέσεις, αμφισβητεί την κεντρική πολιτική του κράτους απέναντι στην μετανάστευση.
Ενάντια στα κηρύγματα του μίσους και του ρατσισμού, αψηφώντας τους εκφοβισμούς των «από πάνω» αντιτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Μπροστά στην κοινή συνθήκη της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης να αναπτύξουμε κοινούς αγώνες, ενάντια σε φυλετικούς, εθνικούς και θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Στεκόμαστε δίπλα στους αγωνιζόμενους μετανάστες που παλεύουν για αξιοπρέπεια και ζωή.
…ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΚΙ ΕΣΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 12/2 στην Πλατεία της ΑΓΟΡΑΣ στις 12:00
συνέλευση αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες
