Αρχείο ετικέτας αντιφασισμός

αντιφασιστική πορεία 17 Ιούνη

ενημέρωση από την αντιφασιστική πορεία της παρασκευής 17-6-2011

Η πορεία είχε καλεστεί στις 7 μ.μ. από τον σύλλογο δασκάλων και νηπιαγωγών Χανίων, την ΕΛΜΕ Χανίων, το κοινωνικό στέκι – στέκι μεταναστών, το φόρουμ μεταναστών Κρήτης και την κίνηση ενάντια στον ρατσισμό και την φασιστική απειλή. Ξεκίνησε γύρω στις 8 μ.μ. από τη πλατεία της αγοράς και ακολούθησε τη διαδρομή πλατεία 1886, δημαρχείο και πάλι στην αγορά όπου και κατέληξε. Σε αυτήν συμμετείχαν, εκτός από τις οργανώσεις που καλούσαν, αριστεροί φοιτητές, άτομα από τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο καθώς και πολλοί μαθητές και ανένταχτοι νεολαίοι.

Η πορεία αριθμούσε γύρω στα 150-200 άτομα και κατα την διάρκειά της φωνάζονταν κυρίως συνθήματα αντιφασιστικά, αντιμπατσικά και συνθήματα ενάντια στα Μ.Μ.Εξαπάτησης καθώς και συνθήματα αλληλεγγύης προς τους μετανάστες ενώ παράλληλα βαφόντουσαν οι τοίχοι των τραπεζών με αντιφασιστικά stencil.

δύο εχθρικοί κόσμοι σε σύγκρουση

κείμενο που μοιράζεται σε γειτονιές των Χανίων σε 3.000 αντίτυπα, με αφορμή το ρατσιστικό πογκρόμ στην Αθήνα και τα τελευταία γεγονότα φασιστικής δράσης στα Χανιά.

Μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf εδώ

 

ΔΥΟ ΕΧΘΡΙΚΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ:

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ

Ή

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ-ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ

Μίλησε κανείς για φασίστες στα δημοκρατικά χανιά…;

Στις 25 Μαρτίου στα Χανιά, περίπου 40 φασίστες-εθνοπατριώτες, με πρόσχημα φήμες για μια παρέμβαση στην παρέλαση από τους πρώην απεργούς πείνας μετανάστες, και με τη νομική κάλυψη ενός εξώδικου που έστειλαν στους μπάτσους για την ομαλή διεξαγωγή της παρέλασης, πραγματοποίησαν συγκέντρωση απέναντι από την εξέδρα των επισήμων. Μετά το τέλος της παρέλασης περιέφεραν στους δρόμους της πόλης τη συνθηματολογία της μισαλλοδοξίας και της υπεράσπισης του έθνους, πραγματοποιώντας πορεία (σε στρατιωτικό σχηματισμό) με μπροστάρη μια περικεφαλαία. Ο πραγματικός λόγος αυτής της εθνικιστικής συσπείρωσης (από νεοναζί είτε «ανένταχτους» είτε της Χρυσής Αυγής, ΛΑ.Ο.Σ., ΔΑΠίτες, μπράβους και ασφαλίτες) δεν είναι άλλος από τη δυναμική παρέμβαση των μαθητών στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2010, που κατέληξε στη διάλυση της παρέλασης και την αντικατάστασή της από μια «χειμαρρώδη» πορεία άνω των 800 ατόμων. Αυτό, λοιπόν, που όλος αυτός ο συρφετός ήθελε να διαφυλάξει μέσω της απρόσκοπτης διεξαγωγής της στρατιωτικής/εθνικιστικής παρέλασης, είναι η πλήρης υποταγή στις «αξίες» του έθνους, η πιο βαθιά συσκότιση του κοινωνικού-ταξικού χαρακτήρα της αντιπαράθεσης που οι μέρες μας «επιβάλουν», απαιτώντας εθνική καθαρότητα, ακόμα περισσότερο έλεγχο, επιτήρηση και ασφάλεια, κράτος, μπάτσους, εκμετάλλευση…

Έχοντας αναθαρρύνει λοιπόν από το εθνικιστικό «παραλήρημα», την επόμενη εβδομάδα, φασιστοειδή επιτίθενται σε μετανάστες στην πλ.1866, στην περιοχή των ΚΤΕΛ, πυρπολούν το αυτοκίνητο ενός μέλους του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης και ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι όπου έμεναν μετανάστες.

Αποκορύφωμα της κίνησης στην οποία βρίσκονται τον τελευταίο καιρό, είναι η αντισυγκέντρωση (!) της 5ης Μάη, στην πλ. Αγοράς, σε συγκέντρωση που καλούσαν μετανάστες πρώην απεργοί πείνας για την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Εδώ να σημειώσουμε ότι τις προηγούμενες μέρες είχαν βγει 2 ανακοινώσεις, εκείνη των γύρω καταστηματαρχών και εκείνη της ΝΟΔΕ Χανίων της ΝΔ, οι οποίες κατήγγειλαν ότι οι διαδηλώσεις των μεταναστών στην αγορά διώχνουν την πελατεία των εμπόρων των Χανίων και ζητούσαν από την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της!!! Αυτές οι ρατσιστικές καταγγελίες έδωσαν τροφή για να μαζευτούν γύρω στα 30 φασιστοειδή σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να μαζέψουν υπογραφές από τους καταστηματάρχες, σε πλήρη συνεννόηση με τους μπάτσους, πάνω στην πλατεία. Σε διάστημα περίπου 5 λεπτών παρατάχθηκε και μια διμοιρία ΜΑΤ μπροστά και με πλάτη στους φασίστες, με την οποία, αλλά και με ασφαλίτες, λίγα λεπτά πριν αντάλλασσαν φιλικές συζητήσεις και συνεννοούνταν για το τι θα κάνουν. Στη  συνέχεια, όταν οι μπάτσοι αποφάσισαν να τους περάσουν δίπλα από τη συγκέντρωση των πρώην απεργών πείνας, η οποία είχε πλαισιωθεί από αρκετό αλληλέγγυο κόσμο, πραγματοποιήθηκε μια επίθεση στους νοσταλγούς του Χίτλερ. Η διμοιρία απάντησε αμέσως με δακρυγόνα και κυνηγητό προς τους αλληλέγγυους αντιφασίστες, αφήνοντας ανενόχλητους (και με πλάτη) τους νεοναζί, να συνεχίσουν τη συγκέντρωσή τους στο δρόμο, ενώ οι αλληλέγγυοι απωθήθηκαν προς τα πάνω, εμποδιζόμενοι να προσεγγίσουν. Μετά από κάποια ώρα έντασης και αφού οι μπάτσοι συνέχιζαν να εμποδίζουν τον κόσμο να κινηθεί προς τα φιλαράκια τους, οι νεοναζί έκαναν ανενόχλητοι πορεία στο κέντρο της πόλης η οποία στο πέρασμά της από την πλ.1866 κυνήγησε τους μετανάστες που βρίσκονταν εκεί.

Αθήνα, μέρες κοινωνικού κανιβαλισμού και κρατικής θηριωδίας.

Την Τρίτη 10/5 δολοφονείται στην Αθήνα ο Μ. Καντάρης, από κάποιους που θεώρησαν πως μια βιντεοκάμερα έχει περισσότερη αξία από μια ανθρώπινη ζωή. Τα media δράττουν την “ευκαιρία”, και ενορχηστρώνουν μια προπαγανδιστική/λαϊκίστικη εκστρατεία διάχυσης του φόβου, νομιμοποιώντας ηθικά τη ρατσιστική βία που θα επακολουθούσε. Με αφορμή, λοιπόν, αυτό το γεγονός, ένας συρφετός από ελληναράδες, φασίστες και νοικοκυραίους επιδίδονται σε ένα άνευ προηγουμένου πογκρόμ, επί τρεις μέρες, ενάντια σε όποιον μετανάστη βρισκόταν στο δρόμο τους. Επιτίθενται σε περαστικούς μετανάστες, στα σπίτια τους, στα καταστήματά τους, κυνηγούν, ξυλοκοπούν και μαχαιρώνουν άντρες, γυναίκες και παιδιά, οι οποίοι απεγνωσμένα προσπαθούν να βρουν καταφύγιο σε σπίτια και καταστήματα ντόπιων. Η φρενίτιδα φτάνει μέχρι και σε επιθέσεις εναντίον άπορων και άστεγων και σε όποιον τυγχάνει να ‘χει χρώμα κάπως διαφορετικό από αυτό της άριας φυλής. Τραγικός απολογισμός του ρατσιστικού-φασιστικού παραλληρήματος ήταν να χυθεί αίμα «στο σωρό»∙ η δολοφονία του 21χρονου από το Μπαγκλαντές και δεκάδες μαχαιρωμένοι μετανάστες. Παράλληλα, φασίστες με τη συνδρομή των μπάτσων επιτίθενται επανειλημμένα με πέτρες και δακρυγόνα στις καταλήψεις Πατησίων & Σκαραμαγκά και Villa Amalias, οι οποίοι αποκρούονται από τους καταληψίες και αλληλέγγυους αντιφασίστες.

Τα εν λόγω περιστατικά δεν είναι μεμονωμένα. Σχετικά με την Αθήνα εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, στην περιοχή του Άγιου Παντελεήμονα, φασίστες και κάτοικοι με τη συνδρομή του κράτους έχουν στήσει ένα ιδιότυπο καθεστώς βίας και τρομοκρατίας. Ενώ στα Χανιά, έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από το μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων σε σπίτια μεταναστών και στο στέκι μεταναστών, την επίθεση στην κατάληψη rosa nera, καθώς και τους ξυλοδαρμούς μεταναστών και ντόπιων αγωνιστών και το χαράκωμα του αγκυλωτού σταυρού σε καθηγήτρια. Ανάλογες φασιστικές επιθέσεις, συγκεντρώσεις και ρατσιστικοί αποκλεισμοί με διαφορετική συχνότητα και χαρακτηριστικά έχουν συμβεί και συμβαίνουν και σε άλλες πόλεις της Κρήτης όπως το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, όπως σε Ηγουμενίτσα, Σπάρτη, Καβάλα, Λάρισα, Κέρκυρα. Χαρακτηριστικότερο είναι το παράδειγμα της Ηγουμενίτσας όπου οι μετανάστες δεν έχουν πλέον καθόλου πρόσβαση στην πόλη και στα σούπερ-μάρκετ από τα οποία, είτε διώχνονται, είτε τους περιμένουν απ’ έξω ασφαλίτες  που τους παίρνουν τα τρόφιμα και τους στέλνουν ή στο βουνό ή στο τμήμα και δεν τους αφήνουν ούτε καν να ψάξουν για φαΐ στα σκουπίδια!

Στην Αθήνα, σε παράλληλο χρόνο με τη δολοφονία του Καντάρη και όσα την ακολούθησαν, στην απεργιακή πορεία της 11ης Μάη, η κατασταλτική βία παίρνει την πιο ξεκάθαρή της μορφή. Μέσα στην υστερία του φασιστικού κανιβαλισμού, το κράτος, το οποίο έφερε στο χείλος του γκρεμού την κοινωνία και την έριξε στο βούρκο και την εξαθλίωση, επιλέγει να επιτεθεί και να χτυπήσει μανιωδώς την απεργιακή πορεία, εστιάζοντας στα μπλοκ που οργανώνονται γύρω από τις συνελεύσεις γειτονιάς και τα πρωτοβάθμια σωματεία, καθώς και στα μπλοκ αναρχικών και ακροαριστερών. Σαν συνέπεια της μηδενικής ανοχής, γύρω στους 100 διαδηλωτές καταλήγουν στο νοσοκομείο, οι περισσότεροι με χτυπήματα στο κεφάλι και ένας διαδηλωτής στην εντατική σε προθανάτια κατάσταση σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν. Κι όσο η κρίση βαθαίνει, το κράτος μπροστά στον ορατό «κινδυνο» της κοινωνικής ανταρσίας, της μη συναίνεσης, θα οξύνει ακόμα περισσότερο την καταστολή, την τρομοκρατία, τις θηριωδίες…

Όταν στερεύει το αντικαταθλιπτικό της καταναλωτικής ευδαιμονίας…

Η γενικευμένη οικονομική/κοινωνική κρίση του καπιταλισμού διαβρώνει τα θεμέλια της όποιας κοινωνικής σταθερότητας, όπως τη γνωρίσαμε ιστορικά τα τελευταία 30 χρόνια. Οι μεταρρυθμίσεις με τη βούλα του μνημονίου και των ντόπιων κυρίαρχων εξωθούν όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια στην ανεργία και οδηγούν στην πτώση του βιοτικού επιπέδου, στη μιζέρια και την εξαθλίωση, προκαλούν τεράστιες ανακατατάξεις και αναδιανομή του πλούτου, μόνο και μόνο για τη διατήρηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη αναδύονται και διαμορφώνονται νέες και αντικρουόμενες κοινωνικές δυναμικές. Το ρατσιστικό προγκρόμ στην Αθήνα και η επαναδραστηριοποίηση των φασιστών στα Χανιά εκφράζουν μια πτυχή από αυτές τις μεταβολές με τη μορφή του κοινωνικού κανιβαλισμού και της τάσης του εκφασισμού μέρους της κοινωνίας. Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός όμως δεν γεννήθηκαν μέσα από την κρίση, αλλά έχουν μακρά ιστορία στον ελλαδικό χώρο. Η 30ετία της ενσωμάτωσης στο κράτος πρόνοιας, της αποχαύνωσης, του καταναλωτισμού και της εξατομίκευσης εξέθρεψε τον ατομισμό, την αλλοτρίωση και τη διάλυση κάθε έννοιας συλλογικού και αλληλεγγύης. Η συνέχεια ήρθε με τα οράματα του εκσυγχρονισμού, της ΟΝΕ και των ολυμπιακών αγώνων που μπολιάστηκαν, ειδικότερα τη δεκαετία του ’90, με αρκετές δόσεις εθνικισμού (μακεδονικό ’92, κτλ) και ρατσιστικής βίας και εκμετάλλευσης πάνω στα σώματα των μεταναστών. Το όνειρο της ευδαιμονίας πάτησε πάνω στα κεφάλια των μεταναστών εργατών.

Τώρα όμως, το καταναλωτικό όνειρο και η φενάκη της ευδαιμονίας καταρρέουν. Η κοινωνική αποσταθεροποίηση που συνεπιφέρει η κρίση, ενισχύει το διάχυτο ρατσισμό και εθνικισμό εντείνοντας τις επιθέσεις σε μετανάστες και νομιμοποιώντας κοινωνικά αλλά και θεσμικά τις φασιστικές συμμορίες (οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής βρίσκονται στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας). Είναι όμως σαφές πως αυτή η διαδικασία δεν προέκυψε αποκλειστικά ως μια “φυσική” κοινωνική διεργασία. Ο ρατσιστικός, εθνικιστικός λόγος καλλιεργείται δεκαετίες τώρα από τα media, τα ακροδεξιά κόμματα και το ίδιο το καθεστώς. Οι επιθέσεις των φασιστικών συμμοριών αποκρύπτονται, διαστρεβλώνονται ή νομιμοποιούνται –πλέον- ανοιχτά. Το πείραμα του Αγίου Παντελεήμονα, η γκετοποίησή του, η τρομοκρατία των φασιστών και διαφόρων άλλων ανθρωποειδών, προχώρησαν μέσα από την απροκάλυπτη συνεργασία με τις δυνάμεις ασφαλείας και το κράτος. Μπροστά σε ένα κοινωνικό πρόβλημα επιβίωσης, απόγνωσης και φτώχειας στην περιοχή, προτάθηκε η γκετοποίηση, η ένταση της εξαθλίωσης και ως λύση η κρατική και παρακρατική βία. Αναδύθηκε ένας πόλεμος μισαλλοδοξίας στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, στους εκμεταλλευόμενους, σε αυτούς που «ξεζουμίστηκαν» τόσες δεκαετίες.

Ένας πόλεμος που αποσκοπεί στην διατήρηση του κοινωνικού κατακερματισμού και των διαχωρισμών, στην αποτροπή οποιασδήποτε μορφής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Βαθύτερος στόχος, ο αποπροσανατολισμός από την ταξική θέση που έχει ο καθένας/μια στην κοινωνική/ταξική πυραμίδα, η διασφάλιση των «από πάνω» και η διατήρηση της εκμετάλλευσης, μέσω ενός πέπλου εθνικής ενότητας και ομοψυχίας. Η καπιταλιστική δόμηση της κοινωνίας ανάγει σε ύψιστο αγαθό όχι την ανθρώπινη ζωή, αλλά μια καλή, όσο το δυνατόν καλύτερη θέση μέσα στην καταναλωτική πυραμίδα. Κι αν μέχρι σήμερα, το δόγμα της εποχής μας ήταν «μια καλύτερη θέση στον ήλιο», είναι πλέον ξεκάθαρο πως η χυδαία εξατομίκευση, ο φιλοτομαρισμός, ο ατομισμός και η αποξένωση εξωθούν στη συνθήκη του «όλοι εναντίων όλων», τον κοινωνικό κανιβαλισμό, και το δόγμα «ο σώζων εαυτό σωθήτω» ως τα κυρίαρχα θεμέλια βάσει των οποίων γίνεται προσπάθεια να χτιστούν οι κοινωνικές σχέσεις.

Media – Μπάτσοι – Νεοναζί, ο βόθρος καλά κρατεί…

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη τα media, αφού πρώτα συνέβαλαν στην ηθική δικαίωση του ρατσιστικού πογκρόμ, ξεπερνώντας κάθε όριο γκαιμπελισμού, έρχονται να δώσουν μαθήματα αστυνόμευσης. Συνδέοντας και εξισώνοντας γενικά και αόριστα τη βία της εγκληματικότητας, τη βία των φασιστών, την κατασταλτική αστυνομική βία και την αντιβία των διαδηλωτών, άρχισαν να μιλούν για αδυναμία διαχείρισης μιας “ανεξέλεγκτης” κατάστασης από το κράτος. Κι όμως η στάση των σωμάτων ασφαλείας κάθε άλλο παρά αδυναμία έδειχνε. Την επομένη της δολοφονίας του 44χρονου, οι μπάτσοι καταστέλλουν την απεργιακή διαδήλωση της 11ης Μαΐου με απίστευτη αγριότητα. Ταυτόχρονα, κάνουν τις πλάτες στους φασίστες στην περιοχή της πλ. Βικτώριας, που συνεχίζουν ανενόχλητοι τα μαχαιρώματα, ενώ επιτίθενται συντονισμένα και μαζί με τα φασιστοειδή σε καταλήψεις στο κέντρο της Αθήνας. Από τις δεκάδες προσαγωγές που πραγματοποιούν αφήνουν ελεύθερους όλους τους φασίστες μαχαιροβγάλτες και συλλαμβάνουν δύο μετανάστες. Το “αποτέλεσμα” του ταραχώδους τριήμερου δεν είναι “η αναδιάρθρωση σωμάτων της αστυνομίας και η πάταξη της αυθαιρεσίας”, αλλά η ένταση της αστυνομικής επιτήρησης, νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης, νέες επιχειρήσεις σκούπα και πογκρόμ με κρατική βούλα πλέον. Γίνεται έτσι σαφές πως αυτό που έχει να προτάξει η φασιστική βία και ο εθνικισμός δεν είναι παρά η απαίτηση ενός πιο ισχυρού κράτους, μιας πιο ασφυκτικής αστυνόμευσης και άρα μιας πιο εντατικής εκμετάλλευσης από αυτούς που μας καταληστεύουν δεκαετίες τώρα τη ζωή. Είναι η “Δημοκρατία με Πυγμή”.

Στην τοπική συνθήκη της πόλης των Χανίων, η θέση των μπάτσων είναι και πάλι δεδομένη. Το παραμύθι των δύο άκρων που αντιμάχονται συμμορίτικα (ιδεολόγημα το οποίο αναπαράγεται και από κομμάτια της αριστεράς) και του ρόλου του κράτους ως «δημοκρατικού διαιτητή» έχει τελειώσει και τυπικά πλέον στα Χανιά. Όταν “αναγκάζονται”, επειδή είναι κόσμος μπροστά, να συλλάβουν τους φασίστες και τους φωνάζουν με τα μικρά τους ονόματα, όταν ασφαλίτες συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις τους, όταν τους καλύπτουν στις επιθέσεις στην πλατεία 1866, όταν επιτίθενται σε αλληλέγγυους στην Αγορά καλύπτοντας και προστατεύοντας τους φασίστες, γίνεται σαφές ποια είναι η σχέση των φασιστών με τους μπάτσους και το κράτος. Ο ένας συμπληρώνει, προστατεύει και εκτελεί το ρόλο του άλλου (εκεί που δε φτάνει το γκλομπ του μπάτσου, φτάνει το μαχαίρι του φασίστα). Κοινός τους στόχος είναι η διαφύλαξη της «ομαλότητας» και η ενίσχυση του θεσμού του κράτους και ιδιαίτερα στις δύσκολες εποχές που διανύουμε. Ένας τρόπος για να το καταφέρουν αυτό είναι η καταστολή των αγώνων και των κινημάτων και η τρομοκράτηση αυτών που  αντιστέκονται και των εν δυνάμει αντιστεκόμενων. Διαχρονικά είναι τα παραδείγματα επίθεσης φασιστών σε κοινωνικούς αγώνες, όπως στην εξέγερση του δεκέμβρη του ‘08 στην Πάτρα (9/12/08) όπου φασίστες, μαζί με ασφαλίτες, ΜΑΤ αλλά και ΟΝΝΕδίτες, σε ρολο παρακρατικών, κυνήγησαν τους διαδηλωτές με πέτρες, ρόπαλα και μαχαίρια, αλλά και όπως την επίθεση με μολότοφ σε μπλόκο των αγροτών τον 2010 στο Αγρίνιο κ.τ.λ

Για την επανάκτηση του συλλογικού, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας…

Μέσα από τις ιστορικές κοινωνικές διεργασίες που βιώνουμε όμως δεν αναδύεται μόνο ο αλληλοσπαραγμός, ο κανιβαλισμός και η καταστολή. Ήδη εδώ και καιρό μια αγωνιστική υποκειμενικότητα μάχεται για να βάλει τουλάχιστον κάποιο ανάχωμα στα σχέδια της κυριαρχίας και να χτίσει νέες κοινωνικές σχέσεις. Οι συγκρουσιακές διαδηλώσεις, οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα πρωτοβάθμια σωματεία, τα στέκια και οι καταλήψεις συνθέτουν ένα ψηφιδωτό που μέσα στην εποχή της σύγχυσης, αναγνωρίζει, παλεύει και καταδεικνύει ως εχθρό το κυρίαρχο εξουσιαστικό πλέγμα. Από τις απεργίες που ξεπηδούν σε διάφορους εργασιακούς χώρους, τους αγώνες ενάντια στην καταλήστευση του περιβάλλοντος, την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, τις εξεγερτικές δράσεις, τις πράξεις πολιτικής ανυπακοής (άρνηση πληρωμής εισητηρίων-διοδίων), τη δραστηριοποίηση στις γειτονιές και στα σχολεία, χτίζονται δεσμοί, αναπτύσσονται νέα πεδία αγώνα και δημιουργούνται νέες κοινωνικές σχέσεις. Με την πολύμορφη διάστασή του, ένα κίνημα μέσα από συλλογικές διαδικασίες, πολιτικές συγκρούσεις και αυτοκριτική προτάσσει την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και τους συλλογικούς αγώνες.

Το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε επίκληση στη σωτηρία της πατρίδας και του έθνους, για να “σωθεί η χώρα απ’ τη χρεοκοπία”, δεν έχει παρά να προσφέρει, σε τελική ανάλυση, την ενίσχυση και ισχυροποίηση της κρατικής επιβολής. Κάθε ρατσιστική/φασιστική ιδεοληψία πέρα από την απέχθεια που προκαλεί σαν τέτοια, δεν έχει παρά να προσφέρει μίσος και περισσότερη αστυνόμευση, που αργά ή γρήγορα θα επεκταθεί -και ήδη συμβαίνει- ενάντια σε όλους τους καταπιεσμένους και τους αγωνιζόμενους.

Η εποχή που η απάθεια είχε χώρο ύπαρξης έχει παρέλθει. Όποιος δεν παίρνει θέση στα κοινωνικά μέτωπα που ανοίγονται καθημερινά, έχει εμμέσως επιλέξει το δρόμο που οδηγεί στην περαιτέρω λεηλασία των ζωών μας, δίνοντας το άλλοθι της συναίνεσης στα σχέδια των κυρίαρχων. Αν κάτι είναι αναγκαίο, είναι η επανεφεύρεση των κοινωνικών αξιών της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας στην κατεύθυνση της ρήξης με το υπάρχον, ως συνδετικοί κρίκοι μιας κατακερματισμένης και αποξενωμένης κοινωνίας. Και χτίζοντας σχέσεις σε ουσιώδη θεμέλια, να δημιουργήσουμε τις δομές εκείνες, μέσα από τις οποίες θα αναδυθούν και θα οργανωθούν συλλογικές και μαχητικές μορφές αγώνα. Μέσα από αυτοοργανωμένες και οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες, πορείες, άγριες απεργίες, συγκρούσεις, καταλήψεις, να υπερασπιστούμε και να διεκδικήσουμε το χώρο και  το χρόνο για τις πραγματικές μας επιθυμίες και ανάγκες.

Γιατί αν κάτι έχουμε να διαφυλάξουμε, αυτό είναι η αξιοπρέπειά μας.

ΔΕ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ


συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών “σαλταδόροι
Ιούνης 2011, Χανιά

παρέμβαση σε Γαβαλοχώρι-Καλύβες

 

κείμενο που μοιράτσηκε στις Καλύβες και στο Γαβαλοχώρι σε 1.000 αντίτυπα. Το ίδιο κείμενο τοιχοκολλήθηκε σε Α3 στους δρόμους των δύο χωριών

 

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ

Στις 03/06 στις 17:00 το απόγευμα, στο Γαβαλοχώρι φασιστοειδή βάζουν φωτιά στο αυτοκίνητο αγωνιστή με αντιφασιστική δράση. Ένα γεγονός το οποίο έρχεται να προστεθεί σε άλλα ανάλογα συμβάντα πανελλαδικά αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Συγκεκριμένα στα χανιά και σε κάποια χωριά του νομού παρατηρείται μια ένταση φασιστικών – ρατσιστικών επιθέσεων απέναντι σε μετανάστες και σε αγωνιστές με αντιρατσιστική δράση. Με πιο πρόσφατα παραδείγματα το χάραγμα του αγκυλωτού σταυρού σε χέρι καθηγήτριας στα χανιά, η οποία έκανε δωρεάν μαθήματα σε μετανάστες, αλλά και τον ξυλοδαρμό μεταναστών σε χωριό του Αποκόρωνα.

Σε μια περίοδο οικονομικής/κοινωνικής κρίσης, όπου η ανεργία και η εκμετάλλευση έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας έχει αρχίσει να βιώνει ακόμα πιο άμεσα την καταπίεση, με αποτέλεσμα να συσσωρεύει οργή. Απ’ αυτό το κομμάτι της κοινωνίας δε θα μπορούσαν να λείπουν οι νέοι μαθητές, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να είναι οργισμένοι λόγω του πιεστικού προγράμματος τους (μαθήματα – φροντιστήρια) και της αβεβαιότητας που τους επιφυλάσσει το μέλλον. Το θυμό αυτό του νέου, αλλά και του κάθε καταπιεσμένου, έρχονται να εκμεταλλευτούν οι φασίστες και να τον στρέψουν προς τον “ξένο”-μετανάστη (αδύναμο κομμάτι κοινωνίας που βιώνει αυτό πρώτα την καταπίεση) και όχι στον πραγματικά υπαίτιο που μας οδήγησε στις άγριες σημερινές συνθήκες, κάτω από τις οποίες αναγκαζόμαστε να ζούμε. Γι’ αυτό παρατηρούνται έντονα φαινόμενα ρατσισμού και κυρίως μέσα σε σχολεία, με επιθέσεις μαθητών σε μετανάστες συμμαθητές τους και τη δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας σε άλλους μαθητές, που απλώς μπορεί να μην συμφωνούν με τέτοιου είδους αντιλήψεις.

Τα ιδία φαινόμενα ρατσισμού που έχουν βιώσει έντονα στο παρελθόν οι έλληνες ως μετανάστες σε γερμανία, αμερική και αυστραλία, σε χώρες που δεν τους δέχτηκαν με “ανοιχτές αγκάλες”, όπου αναγκαστήκαν να δουλέψουν στις χειρότερες δουλειές και αντιμετωπίστηκαν σαν μιάσματα, δεν μπορούν να σβηστούν από τη μνήμη. Αλλά ούτε μπορούν να ξεχαστούν από τους ντόπιους οι μεγάλοι αιματηροί αγώνες που δόθηκαν στον τόπο τους ενάντια στη χιτλερική θηριωδία.

Με όπλο τη μνήμη, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη όλοι μας να αντιμετωπίσουμε κάθε φαινόμενο φασιστικής – χιτλερικής συμπεριφοράς στα σχολεία μας, στις γειτονιές μας και στο ευρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον. Την ώρα που η κρατική συμμορία επιτίθεται με τον πιο άγριο τρόπο στην κοινωνία (νέα μέτρα, ασφαλιστικό), δεν μπορούμε παρά να είμαστε ενάντια σε κάθε συμπεριφορά που δηλητηριάζει τον κοινωνικό αγώνα και σπέρνει το μίσος και το φόβο. Δεν μπορούμε παρά να απομονώνουμε λογικές που μας αποπροσανατολίζουν από το ποιος είναι ο πραγματικός μας εχθρός. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε αλληλέγγυοι με όποιον καταπιέζεται, είτε είναι ντόπιος είτε μετανάστης.

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠ’ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

 

Κυριακή 6.6 – συγκέντρωση στο στέκι μεταναστών στις 17:00 για μοίρασμα κειμένου σε Καλύβες – Γαβαλοχώρι

Τετάρτη 9.6 – συζήτηση στο στέκι μεταναστών για περαιτέρω δράσεις στις 20:00


αντιφασίστες/τριες

αντιφασιστική Πορεία

 

κείμενο που μοιράστηκε σε σχολεία των Χανίων σε 2.000 αντίτυπα

 

ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΧΤΥΠΗΣΕ,

ΩΡΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΧΟΛΑΣΟΥΜΕ…

 

Το βράδυ της Τετάρτης 24 Φλεβάρη στην περιοχή της Χαλέπας, δυο θρασύδειλα φασιστοειδή με καλυμμένα τα πρόσωπα και φορώντας γάντια, επιτέθηκαν σε μία αγωνίστρια με αντιρατσιστική δράση. Αφού την απείλησαν, της χάραξαν με ξυράφι στο χέρι δυο αγκυλωτούς σταυρούς και άλλους τρεις στο μπουφάν που φορούσε. Φεύγοντας της άφησαν σαν ενθύμιο το ξυράφι και της υπενθύμισαν “φιλικά” πως αν συνεχίσει τα ίδια θα την “ξαναζωγραφίσουν”. Ανάλογο περιστατικό είχε να συμβεί 17 χρόνια. Τότε φασίστες είχαν χαράξει αγκυλωτό σταυρό στο μέτωπο μιας μαθήτριας. Το παραπάνω περιστατικό δεν είναι κάτι το μεμονωμένο. Πρόκειται για έναν ακόμα κρίκο, που έρχεται να προστεθεί σε μία μεγάλη αλυσίδα φασιστικών επιθέσεων που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στα Χανιά (συνεχείς επιθέσεις σε μετανάστες και ντόπιους αγωνιστές, εμπρησμός του στεκιού μεταναστών και του πατρικού σπιτιού αγωνιστή, επίθεση στην κατάληψη Rosa Nera).

Κάποιοι πιστεύουν ότι χαράζοντας τον αγκυλωτό σταυρό σε μια κοπέλα είναι “δυνατοί”, επιβεβαιώνοντας έτσι την κτηνωδία τους. Τον αγκυλωτό σταυρό της φασιστικής Γερμανίας που στο όνομά του κάηκαν χιλιάδες χωριά σε όλη την Ελλάδα και σφαγιάστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Ένα σύμβολο που μόνο οι χαφιέδες ασπάζονταν, την ώρα που κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος, αγωνιζόταν για να ζήσει ελεύθερος και όχι υποταγμένος σε ναζιστικά καθεστώτα.

O πολιτισμός των ηλιθίων

Η πρακτική των φασιστών και οι τρόποι δράσης τους είναι γνωστοί. Πλασάρονται στην νεολαία ως δήθεν “προοδευτικοί και “επαναστάτες. Προσπαθούν να εξοντώσουν κάθε τι το διαφορετικό, προβάλλοντάς το ως απειλή για την κυριαρχία του έθνους. Χτυπούν  θρασύδειλα, πάντα τη νύχτα και μόνο εκεί που δεν θα έχουν φόβο για απώλειες. Σχηματίζοντας διάφορες παρέες, τραμπουκίζουν και τρομοκρατούν όποιον δεν γουστάρουν, λόγω διαφορετικότητας αντιλήψεων ή ακόμα και εμφάνισης, καλλιεργώντας με αυτόν τον τρόπο το φόβο στους υπόλοιπους. Έτσι κάποιοι πέφτουν στην παγίδα να στρατολογούνται από τους φασίστες, προκειμένου να βρεθούν σε θέση «ισχύος».

Για ποια θέση ισχύος μιλάμε όμως όταν στις ομάδες τους υπακούουν τυφλά στις εντολές ενός αρχηγού, τον οποίο  και δεν μπορούν να αμφισβητήσουν ποτέ; Και πού είναι η ελευθερία είναι  μέσα σε αυτές τις ομάδες, όταν κανένας δε μπορεί να εκφράσει την άποψη του;

Από την άλλη οι φασιστικές συμμορίες βγάζουν ένα λόγο ενάντια στο διεφθαρμένο κράτος και στους διεφθαρμένους πολιτικούς. Αλλά πώς μπορεί να είναι ενάντια σε αυτούς όταν συνεργάζονται μαζί τους; Είναι γνωστό ότι πολλά κεφάλια τους είναι έμμισθοι υπάλληλοι των μυστικών υπηρεσιών του κράτους (π.χ. μιχαλολιάκος αρχηγός της χρυσής αυγής). Πώς είναι δυνατόν να είναι ενάντια στους πολιτικούς όταν οι τελευταίοι συμμετέχουν στις εκδηλώσεις τους; Πρόσφατα συνελήφθησαν η τομεάρχης της ΝΔ Χριστίνα Σιδέρη και ο Tάσσος Χατζηπαράσχου (μέλος του ΔΗΚΚΙσε συγκέντρωση μαζί με φασίστες της χρυσής αυγής και του στόχου.

Όπου δε φτάνει το κλομπ του μπάτσου, φτάνει το μαχαίρι του φασίστα.

Το βιώσαμε κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη σε πολλές πόλεις όπου οι φασιστικές συμμορίες, σαν μισθωτοί της κυβέρνησης, έβγαιναν στο δρόμο συμπληρώνοντας τη δουλειά των μπάτσων, καταστέλλοντας τον οργισμένο κόσμο που βγήκε στο δρόμο, ενάντια σε ότι τον καταπιέζει και τον εξοργίζει. Επίσης σε πολλές αντιφασιστικές πορείες έχουμε δει νεοναζί να κάνουν εξορμήσεις με μαχαίρια και όχι μόνο εναντίον του κόσμου, πίσω από τα ΜΑΤ, τα οποία έπαιζαν το ρόλο του προστάτη τους.

Επίσης γιατί κάνουν επιθέσεις ενάντια σε όσους τολμούν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για τις ζωές τους; Είδαμε την επίθεσή τους ενάντια σε μπλόκο αγροτών στο Αγρίνιο με μολότοφ, ενώ οι τελευταίοι διεκδικούσαν καλύτερους όρους στην εργασία τους. Δεν δίστασαν να κάνουν επιθέσεις μέχρι και σε σχολικές καταλήψεις ενάντια στους μαθητές, που πιεζόμενοι από την εκπαιδευτική διαδικασία πήραν την κατάσταση στα χέρια τους.

Όλα είναι δρόμος…

Τη φυσιολογική οργή και τα αδιέξοδα που νιώθουν οι νέοι από την καταπίεση που δέχονται από το σχολείο-φυλακή, τα μαθήματα, τα φροντιστήρια, τους καθηγητές-αυθεντίες, τα κοινωνικά “πρέπει”, τη δουλειά-κάτεργο, οι φασίστες προσπαθούν να την στρέψουν αλλού.

Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να το δούμε, αφού αποκρύπτουν τα πραγματικά αίτια της καταπίεσης και στρέφουν το θυμό της νεολαίας, για παράδειγμα, ενάντια σε αδύναμα κομμάτια της κοινωνίας, όπως είναι οι μετανάστες.

Ο στόχος είναι ο μετανάστης που ζει στην εξαθλίωση ή αυτός που πλουτίζει εις βάρος μας;

Για ποιά εθνική ενότητα μας λένε όταν ο “συμπατριώτης” μας είναι αυτός που μας εκμεταλλεύεται και μας καταπιέζει; Εμείς δουλεύουμε, αυτοί πλουτίζουν…

Άλλωστε όλοι εμείς (μαθητές, εργαζόμενοι, άνεργοι και μετανάστες) κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, δείξαμε ότι μπορούμε να στρέψουμε την οργή και το θυμό μας, ενάντια σε ένα κόσμο που δεν έχει να μας προσφέρει τίποτε παραπάνω από μιζέρια, φτώχεια και κάλπικα όνειρα. Κι όταν τότε στεκόμασταν στο δρόμο ενάντια στους μπάτσους, οι φασίστες ήταν από την άλλη πλευρά του οδοφράγματος. Τα παραδείγματα της Πάτρας, της Αθήνας, της Λάρισας και άλλων πόλεων δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για το ποιά είναι η επιλογή των φασιστικών συμμοριών: ενάντια σε κάθε αγώνα, σε κάθε διεκδίκηση. Με το μέρος των μπάτσων, του κράτους, των αφεντικών.

Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί να ανατίθεται σε κανένα ειδικό. Δεν ζητάμε από κανένα κράτος ή μπάτσο να τους συλλάβει. Αυτο-οργανωνόμαστε για να περάσουμε στην επίθεση. Τους απομονώνουμε και τους απαντάμε εκεί που δρούμε από πάντα: στο δρόμο.

Να μην αφήσουμε τους φασίστες να μολύνουν την κοινωνία με τις αρρωστημένες ιδέες τους.

Στόχος είναι η ελευθερία και όχι η καταπίεση και η επικράτηση του φόβου.

Δύναμη είναι να στρέφεσαι ενάντια σε ότι σε εξοργίζει και σε καταπιέζει

Η φυσική σου επιλογή για ελευθερία να πρωτοστατήσει

και ο δρόμος να ανοιχτεί ξεκάθαρα…


αντιφασίστες, αντιφασίστριες

 

 

 

κείμενο που μοιράστηκε στις γειτονιές της πόλης σε 4.000 αντίτυπα

 

Ούτε στα σχολεία  –  ούτε στις γειτονιές μας  –  ούτε πουθενά

Την Τετάρτη 24.2, στην περιοχή της χαλέπας, δύο θρασύδειλα φασιστοειδή με καλυμμένα τα πρόσωπα και φορώντας γάντια, επιτίθενται σε μια αγωνίστρια με αντιρατσιστική δράση. Την ακινητοποιούν και της χαράσσουν δύο αγκυλωτούς σταυρούς στο χέρι με ξυράφι. Το περιστατικό αυτό έρχεται σε συνέχεια άλλων φασιστικών επιθέσεων που έχουν γίνει τους τελευταίες μήνες σε κοινωνικούς  χώρους (Rosa Nera, Στέκι Μεταναστών), σε σπίτια ντόπιων αγωνιστών και μεταναστών εργατών (αμπεριά, χαλέπα, γαλατάς), σε μεμονωμένους μετανάστες και αγωνιστές (πλατεία 1866, Κουμ Καπί, αρχαίο Ωδείο, Αη γιάννη, παλιό λιμάνι). Το φασιστικό φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο στα χανιά, καθώς ανάλογες επιθέσεις έχουν γίνει σε αρκετές πόλεις του ελλαδικού χώρου με βόμβες (θεσσαλονίκη), με εισβολές και εμπρησμούς σε σπίτια, στέκια, καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους, με μολότωφ εναντίων διαδηλωτών μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ (αθήνα), με πογκρόμ εναντίων μεταναστών (νέος κόσμος), με πυροβολισμούς (ομόνοια) κ.ά.

Αμέσως μόλις έγινε γνωστή η επίθεση, τα κοράκια των ΜΜΕ βάλθηκαν να μας πείσουν πως έχουμε να κάνουμε γενικά και αόριστα με κάποιους “νεολαίους”, οι οποίοι “ξεσπούν” βίαια, αγανακτισμένοι δήθεν από την “εγκληματικότητα των μεταναστών”. Έφτασαν έτσι στο σημείο, ουσιαστικά να δικαιολογούν και να δίνουν άλλοθι στις φασιστικές επιθέσεις. Προσπαθούν να απογυμνώσουν τις επιθέσεις αυτές, από τις δηλητηριώδεις φασιστικές ιδεοληψίες που τις συνοδεύουν, αποκρύπτοντας τις κοινωνικές ρίζες του φαινομένου.

στα σχολεία

Οι μαθητές σήμερα, ίσως να μπορούν να θεωρηθούν οι πιο σκληρά εργαζόμενοι. Από το πρωινό κάτεργο του σχολείου, στην εντατική πίεση για διάβασμα, στα ιδιαίτερα, τα φροντιστήρια, τα αγγλικά, αλλά και από τα αδιέξοδα που αντικρίζουν για το μέλλον, οι μαθητές συσσωρεύουν καθημερινά οργή και θυμό για την καταπίεση που βιώνουν. Αυτή η κατάσταση αποτελεί εύφορο έδαφος για τους φασίστες να στρατολογήσουν μέλη στις συμμορίες τους. Το γυμναστήριο, τα μπράτσα, η μαγκιά, η βία, ο τσαμπουκάς ντύνονται με τις αρρωστημένες ιδέες του εθνικισμού, του ρατσισμού, της φυλετικής ανωτερότητας και έρχονται να “εξυψώσουν” το ηθικό και τη θέση αυτών που ανήκουν σε αυτές τις συμμορίες. Το τι συμβαίνει όμως μέσα στα σχολεία, δεν είναι αποκομμένο από την κοινωνία.

στην κοινωνία

Η 20χρονη ιστορία της εντατικής εκμετάλλευσης των μεταναστών στον ελλαδικό χώρο, έχει αφήσει τα σημάδια της στον κοινωνικό ιστό.  Ο διάχυτος ρατσισμός, όλα αυτά τα χρόνια, υπήρχε πάντα στην καθημερινότητά μας, όσο κι αν κάποιες περιόδους δεν έβγαινε δημόσια προς τα έξω ή όσο κι αν κάποιοι από εμάς προσπαθούσαν είτε να τον αγνοήσουν είτε να τον δικαιολογήσουν. Έτσι σήμερα όχι μόνο εντείνεται και βγαίνει προς τα έξω, αλλά συμπληρώνεται και από τη ρητορεία του εθνικισμού. Καθώς βιώνουμε τη σοβαρότερη κοινωνική κρίση των τελευταίων 35 χρόνων, με την πιο άγρια επίθεση στα κεκτημένα μακροχρόνιων αγώνων (μισθοί, επιδόματα, συντάξεις, ασφάλιση, εργασιακές σχέσεις), στα αυτιά μας σφυρίζουν όλο και εντονότερα οι σειρήνες του έθνους και της πατρίδας. Το Δημοκρατικό καθεστώς τρέμει ένα γενικευμένο ξεσηκωμό και προσπαθεί να θωρακιστεί ζητώντας μας να συσπειρωθούμε γύρω από το έθνος. Έτσι πλασσάρει την εθνική ομοψυχία ταυτίζοντας τα ασυμφιλίωτα μεταξύ αφεντικών και εργαζομένων. Το λένε ξεκάθαρα: “δεν έχουμε περιθώρια ως έθνος και ως λαός να αντέξουμε παρατεταμένα μπλόκα, στάσεις και απεργίες” (παπανδρέου).

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση κοινωνικής σύγκρουσης, οι φασίστες προτάσσουν τον εθνικισμό, τη ρατσιστική βία, την ομογενοποίηση και την ολοκληρωτική υποταγή όλων μας σε ένα τυραννικό καθεστώς. Με επίκεντρο τη στοχοποίηση και τη βία εναντίον των μεταναστών, στρέφονται ταυτόχρονα εναντίον όποιου αντιστέκεται και παλεύει για την αξιοπρέπειά του, είτε αυτός είναι ντόπιος είτε όχι, είτε είναι απεργός, είτε εξεγερμένος. Ήδη στις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις φασίστες επιτέθηκαν σε μπλόκο αγροτών με μολότωφ στο αγρίνιο, ενώ ανάλογες επιθέσεις έχουν κάνει και εναντίων μαθητών που είχαν καταλάβει τα σχολεία τους. Μπροστά στον άγριο κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται, ξέρουμε ήδη από καιρό με ποιανού το μέρος είναι οι φασίστες. Με το μέρος της πιο αδυσώπητης εξουσίας.

και εμείς;

Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για το τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν τρομοκρατούμαστε, ούτε καταφεύγουμε σε “λύσεις” του τύπου: “να τους συλλάβει η αστυνομία, αφού τους ξέρει” ή “να κηρύξουν παράνομες τις οργανώσεις τους”. Η σύγκρουση με το φασισμό γίνεται στο πεδίο των κοινωνικών σχέσεων της καθημερινότητας και στο δρόμο.

Αυτοοργανωνόμαστε και υπερασπίζουμε την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Σε κάθε σχολείο, σε κάθε πλατεία, σε κάθε γειτονιά απομονώνουμε τους φασίστες.

Να καθαρίσουμε τις γειτονιές και τα σχολεία από τα φασιστικά σκουπίδια

 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΊΑ τη ΔΕΥΤΕΡΑ 15.3

Συγκέντρωση στις 18:00 Πλ.Βενιζέλου (Χαλέπα)

Πανεκπαιδευτική-αντιφασιστική πορεία τη Δευτέρα 8.3

Συγκέντρωση στις 12:00 Πλ.Αγοράς

αντιφασίστες, αντιφασίστριες